Απαγωγή στον έρωτα...(2)

Fifty-five

2 χρονια μετα
Σ: Μαμααα...

Φώναξε η μικρη απο το δωμάτιο της και έτρεξα και πηγα εκει.

Γ: Τι ειναι μωρο μου; Τι εγινε;
Σ: Η κουκα μου ζε με παιζει.
Γ: Γιατι; Τσακωθηκατε;
Σ: Οχιιι...

Ειπε με στενάχωρο βλέμμα και κατέβασε το κεφάλι της.
Δεν μιλαει καθαρα και λογικό είναι,αλλα καποια πράγματα τα καταλαβαίνεις.
Την πλησίασα και την έβαλα να κάτσει πανω μου. Πηρα και την κουκλα της στα χερια μου και αρχισα να της μιλάω.

Γ: Πως λενε την κουκλα σου μωρο μου;

Σηκωσε τους ωμους της δείχνοντας μου οτι δεν ξερει.

Γ: Θελεις να την πουμε... Ελενη;
Σ: Ναι!

Ειπε με ενθουσιασμό και εκανε παλαμακια.

Γ: Ωραια! Λοιπον, Ελένη γιατι δεν παιζεις με την Σοφία;

Εκανα και καλα πως μιλουσα με την κούκλα και η Σοφία παρακολουθούσε.

Γ: Σοφία,μου ειπε οτι θα παίξει μαζι σου και οτι σαγαπαει πολυ! Επισης,ειπε οτι θελει να γινεται φίλες. Εσυ θελεις;
Σ:Ναιιι!

Ειπε γεματη χαρα και την αγκάλιασε.
Χαμογέλασα με την εικόνα της και της χάιδεψα τα μαλλιά.
Κοίταξα στο χέρι μου τη βέρα του γάμου μας με τον Δημήτρη και χαμογέλασα πιο πολύ.
Έξι μηνες μετα την γέννηση της μικρής καναμε και τον γαμο και την βαφτιση.
Ήταν ολα υπέροχα!
Τότε ηρθε και ο Πέτρος. Τον γλυκό μου,μου έχει λείψει.
Τις σκεψεις μου διεκοψε η φωνή του Δημήτρη!

Δ: Τι κάνουν οι γυναικες μου εδω;

Ειπε και μπηκε στο δωματιο. Έκατσε στο χαλι διπλα μου και με φίλησε.
Πηρε την μικρή στα χέρια του και την φιλησε και εκεινη.

Σ: Βικαμε ονομα ση κουκα μου.
Δ: Αληθεια; Και πως την ειπατε;
Σ: Εγιενη!
Δ: Πως την ειπατε;
Γ: Ελενη!

Ειπα γελώντας και γελασε και εκείνος.

Γ: Αντε,λοιπόν, σηκωθείτε. Παμε να φαμε.
Σ: Οχιι... Σεγιω να παιτσωω...

Ειπε με παραπονο και αυτο εκανε τον Δημήτρη να λιωσει.

Δ: Τι θελεις;
Σ: Να παιτσωω...

Ειπε παλι με τον ιδιο τροπο και την φιλησε στο μάγουλο.

Δ: Να παιτσεις θελεις; Να παιτσεις;

Ελεγε με την προφορα της μικρης παιχνιδιάρικα ενω την γαργαλουσε και εκεινη γελούσε.
Ειχε ξαπλωσει στο χαλι και εκείνος ηταν απο πανω της να την γαργαλαει και που και που να την φιλαει.

Σ: Μπα χαχαχα μπαα χααχα

Γελασα με αυτη την εικονα.
Η μικρη ειναι η αδυναμια του. Την ημερα της βάφτισης οταν την βουτηξε ο Πάτερ στην κολυμπήθρα, κοντεψε να τον βρισει αλλα τον συγκράτησα και δεν ειπε τίποτα,φαινόταν ομως ποσα νευρα ειχε. Για τετοια αδυναμία μιλάμε.

Την σηκωσε στην αγκαλιά του και της ρούφηξε τα μαγουλα με τα φιλιά του.

Γ: Την καταρουφηξες ρε,αστην να παρει μια ανασα.

Ειπα γελώντας και με κοιταξε με σηκωμένο φρυδι.

Δ: Ζηλευουμε ζηλευουμε;
Γ: Ναι ρε ζηλεύουμε!
Δ: Δεν θα έπρεπε!

Ειπε και με επιασε απο την μπλουζα φέρνοντας με κοντα του και φιλωντας με παθιασμένα. Πλησιασε το αυτι μου και ψιθύρισε για να μην τον ακουσει η μικρή.

Δ: Κατσε να κοιμηθεί η μικρή και θα σου δειξω γιατι δεν θα έπρεπε να ζηλεύεις!

Ειπε και με φιλησε κατω απο το αυτι κάνοντας με να καταπιω εναν αναστεναγμό.
Τον έσπρωξα και σηκώθηκα όρθια.

Γ: Σοφια παμε κατω πρεπει να φας και να κοιμηθεις. Μεσημεριασε!

Ειπα και την πηρα απο την αγκαλιά του Δημήτρη.
Βγηκα απο το δωματιο και τον άκουσα να γελαει.