Απαγωγή στον έρωτα...(2)

Sixty-eight

Σοφίας pov
Σ: Ουφ ειμαι φουλ αγχωμενη.
Ε: Γιατί; Είσαι μια κούκλα και είμαι σίγουρη οτι δεν θα περάσεις απαρατήρητη.

Μου είπε ενθαρρυντικά η Ελπίδα και ξανακοιταχτηκα στον καθρέφτη.
Η μαμά όντως ειχε γουστο μικρή.
Δεν της το ειχα να φοράει τέτοια ρούχα.
Η πόρτα του δωματίου μου χτύπησε και η μαμά μπήκε μέσα.

Γ: Έτοιμες;
Σ: Ναι!
Γ: Ωραία! Αντε πάμε! Δύο κούκλες είστε!
Ε: Ευχαριστούμε!

Βγήκαμε απο το δωμάτιο και απο το σπίτι.
Ο μπαμπάς και ο Βασίλης πάλι καλά δεν είναι σπίτι.
Σιγα μην με αφηνε ο μπαμπάς να βγω με τετοια ρούχα εξω.
Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στο σπίτι του Λευτέρη,το οποίο ειναι τεράστιο.

Γ: Λοιπόν, φτάσαμε! Να περάσετε καλά και όταν θα θελήσετε να γυρίσετε παρτε με τηλέφωνο.
Σ: Εντάξει,μαμα! Ευχαριστούμε!

Είπα και την φίλησα στο μάγουλο.

Γ: Α και προσοχή! Μην πιείτε πολυ!
Σ: Ναι, μαμά!
Γ: Φιλάκια!

Είπε και έφυγε.
Ήρθε η ώρα να μπουμε μέσα λοιπον.

Ε: Άντε,μαρη προχώρα. Εδω θα μείνουμε;
Σ: Ε; Ναι, πάμε!

Μπήκαμε στο σπίτι του και πολλά παιδιά απο το σχολείο βρίσκονται εδώ.
Χαιρετησαμε κάποιους απο αυτούς και τα μάτια μου έπεσαν πάνω στα δικά του τα οποία με κοιτούσαν.
Πάνω του καθόταν μια εντάξει σε σωμα κοπέλα, αλλά σε πρόσωπο άστο καλύτερα.
Την κοιτούσα με αηδία και μετά κοίταξα πάλι εκείνον ο οποίος είχε αυτο το σέξι χαμόγελο στο πρόσωπο του.
Γύρισα απο την άλλη και ακολούθησα την Ελπίδα στην μέσα μεριά του σπιτιού που κάθονταν τα παιδιά που μιλάμε στο σχολείο.

Με τον Λευτέρη τα πράγματα είναι περίεργα.
Απο την μέρα που γνωριστήκαμε, τσακωνόμαστε. Δεν ξέρω γιατί αλλά απο την πρώτη μέρα μου πήγαινε κόντρα στα πάντα.
Μπορεί στην αρχή να μην ήθελα ούτε να τον βλέπω, αλλά με τον καιρό κατάλαβα ότι αν δεν ανταλλάξουμε εστω και μια κουβέντα μέσα στην μέρα,ας ειναι και βρισιά, πέφτει η ψυχολογία μου και για κάποιο λόγο στεναχωριέμαι. Νιώθω κάτι σαν...σαν...σαν να μου λείπει. Κάθε μέρα τον βλέπω όλο και πιο όμορφο, αλλά ενα πράγμα τον χαλάει. Αυτές που βγαίνει και ο τρόπος που μου μιλάει. Δεν υπάρχει στιγμή που θα με δει και δεν θα κανει ή θα πει κάτι. Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι πως και δεν έχει έρθει ακομα να μου πει κάτι. Αλλά ξέχασα, τώρα έχει την άλλη να ασχοληθεί.
Έχω μιλήσει μονο στην Ελπίδα γι'αυτό.