CHAPTER 16

18 6 0
                                    

Chapter 16
Side.

"Mom!" napaharap ako sa may pintuan ng kusina ng marinig ang boses ni Jerome doon. Lumapit siya sa mga magulang at pinaghiwalay ito. "Mom, can't you see we have a guest. Can you and Dad lessen your childish acts and fights."

He sounds like pleading to his parents and at the same time mad by hearing the tone of his voice. And just because of what he said, both of his parents looked at me with apologizing look on their faces. And in return I just nodded my head and smiled to them.

"I'm sorry, hija. Nadala lang ako ng inis ko sa Tito mo." Tita Ysabella held my hands and caressed it softly.

"It's okay Tita. Do not worry that much, ang cute niyo nga po eh." we both laughed.

"Soliana, halika ka na sa taas. Your things, nakuha ko na sa inyo." so that is why he was missing the past minutes, bumalik pala siya sa mansion.

"Sana sinama mo na lang ako, para naman natulungan kita."

"Mas mabuti nang hindi ka sumama, you vomited after riding my motor, right?" remembering that makes me shyly smiled at him.

Nauna na siyang umakyat sa second floor, sumunod na ko sa kaniya at ng makarating kami nakaayos na ang mga gamit ko sa pag-paint.

"Salamat sa pagkuha ng mga gamit ko." napaharap siya sa akin at ngumiti tsaka lumpait sa akin.

"No worries. Pasensiya ka na nga pala sa inasal ng mga parents ko kanina. You know, I've already told them that you're coming here pero nag ganun pa din sila, I'm sorry."

"No, ayos lang talaga yun. As you said in the mansion, ganun talaga sila." He sighed. "About what you acted earlier...don't you think it's a little bit hard, I mean medyo tumaas kasi ang tono ng boses mo kanina."

"I know, siguro nga lumagpas ako sa pagsasalita kanina, I was just taken away with my madness. I'm sorry." he weakly smiled at me.

"Hindi ka dapat sa akin nagso-sorry, it should be your parents." tumango siya.

"I know, mamaya na lang pag natapos natin ang gagawin mo." I pouted with his response. "Okay..." he sighed. "...stay here I'm goung back there I'm too whipped you know."

"Ano yon?!" tanong ko dahil hindi ko narinig ang huli niyang sinabi, sa hina ba naman parang isang kuting lang yun eh na inaantok pa.

"Nothing, dito ka lang ha." by that he left me.

Nilibot ko ang paningin sa mga gamit, nakaayos na yong lahat. Ang painting na lang ang kulang. Umupo ako sa upuang katapat ng canvas, mula dito kitang kita ang magandang bundok ng La pietta.

Makalipas ang ilang minuto narinig ko an ang papalapit na yabag na paniguradong si Jerome. Humarap ako sa kaniya kaya nagsalubong ang tingin naming dalawa. Sa halip na umiwas ng tingin nakipagtitigan pa ako sa kaniya.

As our staring get longer, my heart's beating so darn! fast too. He walks slowly towards me without cutting his eye contact with me.nang tumapat na siya sa kinauupuan ko lumuhod siya para lumebel sa akin. Napalunok ako ng gahibla na lang ang pagitan namin.

"Love what you're seeing?" he said and tucked my hair at the back of my ear, his touch get me out of my reverie.

"W-what?!" I threw him pierce look.

"You're staring too much babe," did he just called me babe?

"E-excuse me, what do you think of you? Don't you stare? Kasi ako, I just took a...g-glance at you." sabi ko sabay iwas tingin. Para realistic ang pagtanggi ko.

It All Starts In SummerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon