1.Bölüm

13 3 11
                                    

  ((Medya - Ahsen))

  Ben Ahsen.. Ahsen Korkmaz. Kıvırcık kumral saçlı 1.72 boyunda bir kızım. Korkmaz Holding'in ortağı ve okuduğum lisenin varisiyim. Şuan başında babam olmasa da.. Adım olağanüstü güzel anlamına geliyor. Evet belki güzel olabilirim ama olmuyorum. Babamı kaybettiğimden bu yana kendime bakım yapmak istemiyorum, süslenmek, gülmek hatta ağlamıyorum bile.. O üzülmesin, dayanamam.. Babamın neden öldüğü hakkında şüphelerim var. Bize kalp krizi dediler, ama buna inanmıyorum. Sebebini bulacağıma eminim. Şimdi biraz kendimden bahsedeyim.. Beni pek tanımazlar, annem de beni tanıdığını sanıyor ama o da tanımıyor beni. Beni tanıyan tek kişi kendim.

  İzmir'de vârisi olduğum lisede 2.sınıf okuyorum. Annem ve kuzenim Can'dan başka kimsem yok. Can benim hem arkadaşım hem kardeşim hem de kuzenimdir. Ara sıra açıldığım tek kişi Can.. O olmasa patlardım heralde. Onunla aynı lisede olmamamız benim için büyük bir yıkım. Okulumda hiç arkadaşım yok, herşeyimi kendim hallediyorum. Kimseyle sohbetim yok, soran yok, konuşan yok. Ama böyle olmasını ben istedim.. Yalnızlık iyidir, hiç bir şeye zorunda hissetmezsin kendini. Çok bunaldığımda Can'la buluşur dertleşiriz, eğer o yoksa veya gelemiyorsa Kordon'a gider orda dolanırım, kendimi orda rahat hissediyorum. Bunaldığımda kaçtığım en güzel ve tek yer orası. Biz Karşıyaka'da oturuyoruz, Can ise Aliağa'da. O yüzden buluşmamız çok uzun sürmüyor. Can çapkın birisi değil, düşünceli ve anlayışlı biri. Şu ana kadar yaklaşık üç sevgilisi oldu sanırım ama aşık değildi sadece hoşlanıyordu, gerçek aşkı henüz o da bulamadı. Benimse hiç sevgilim olmadı ve bende bulamadım gerçek aşkı.. Yani şimdilik. Bakalım hayat karşıma neleri ve kimleri çıkaracak..

**𝗖𝗮𝗻 𝗔𝗿ı𝘆𝗼𝗿**

-𝗔𝗹𝗼 𝗴𝘂̈𝘇𝗲𝗹𝗶𝗺 𝗻𝗮𝘀ı𝗹𝘀ı𝗻?

-İ𝘆𝗶𝘆𝗶𝗺 𝗖𝗮𝗻'ı𝗺 𝘀𝗲𝗻 𝗻𝗮𝘀ı𝗹𝘀ı𝗻?

-𝗕𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗶𝘆𝗶𝘆𝗶𝗺, 𝗞𝗼𝗿𝗱𝗼𝗻'𝗮 𝗴𝗲𝗰̧𝗶𝘆𝗼𝗿𝘂𝗺 𝗮𝗹𝗮𝘆ı𝗺 𝗺ı 𝘀𝗲𝗻𝗶 𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿 𝗺𝗶𝘀𝗶𝗻?

-𝗚𝘂̈𝘇𝗲𝗹 𝗼𝗹𝘂𝗿 𝗮𝘀𝗹ı𝗻𝗱𝗮. 𝗛𝗮𝘇ı𝗿𝗹𝗮𝗻ı𝘆𝗼𝗿𝘂𝗺 𝗯𝗲𝗻, 𝗸𝗮𝗰̧𝘁𝗮 𝗯𝘂𝗿𝗱𝗮 𝗼𝗹𝘂𝗿𝘀𝘂𝗻?

-𝗗𝗼𝗸𝘂𝘇 𝗴𝗶𝗯𝗶 𝗼𝗿𝗱𝗮 𝗼𝗹𝘂𝗿𝘂𝗺 𝗴𝘂̈𝘇𝗲𝗹𝗶𝗺. 𝗘𝘃𝗶𝗻 𝗼̈𝗻𝘂̈𝗻𝗱𝗲 𝗯𝗲𝗸𝗹𝗲𝗿𝘀𝗶𝗻 𝗯𝗲𝗻𝗶, 𝗴𝗼̈𝗿𝘂̈𝘀̧𝘂̈𝗿𝘂̈𝘇.

-𝗧𝗮𝗺𝗮𝗺𝗱ı𝗿, 𝗴𝗼̈𝗿𝘂̈𝘀̧𝘂̈𝗿𝘂̈𝘇.

Telefonu kapattıktan sonra hazırlanmaya başladım. Kot şortumu, siyah büstiyerimi ve kırmızı gömleğimi giydikten sonra hazırdım. Alt kata inip anneme Can'la Kordon'a gideceğimi söyledim.

-𝗧𝗮𝗺𝗮𝗺 𝗸ı𝘇ı𝗺 𝗱𝗶𝗸𝗸𝗮𝘁 𝗲𝗱𝗶𝗻.

-𝗧𝗮𝗺𝗮𝗺 𝗮𝗻𝗻𝗲 𝗴𝗼̈𝗿𝘂̈𝘀̧𝘂̈𝗿𝘂̈𝘇.

Sonra beyaz ayakkabılarımı ve telefonumu alıp çıktım. Can da gelmişti zaten. Siyah spor arabasıyla beni bekliyordu. Durumları iyiydi, bizim de öyle.. Villada oturuyorduk, zaten şirket ona ve bana kalacaktı. Ama benim henüz ehliyetim yoktu, ve arabam da.. Derken arabaya yaslanmış beni bekleyen Can'la sarıldık. Yine gayet şık gözüküyordu. Beyaz gömleği ve gri pantolonu vardı gömleğini pantolonunun içine sokmuş kemerini ortaya çıkarmıştı. Beyaz Spor ayakkabıları da kombinini tamamlamıştı. Genelde böyle giyinir zaten, çünkü Halit amcamla birlikte holdinge iş öğrenmeye gidiyordu. Korkmaz Holding, bir ortağı da bendim ama pek uğramazdım oraya. Önceden babamla yönetiyordu Halit amcam orayı, ve bu benim canımı yakıyordu.. Çünkü babamın yerini ben dolduramam, onun yeri asla dolmayacak. Sarıldıktan sonra Can'la arabaya bindik ve sohbet etmeye başladık..

KRETA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin