Geçmişe Dönüş [Karlos-Yaren]

1 - "Teklif"

Selamlarımı sunarak başlıyorum. Beni instagram üzerinden tanıyan veya "Stars Romance" ve "Killer" okuyucusu olup 'Nedir ne değildir? Bu kız yeni bir fanfiction'a mı başlamış, hemde diğerlerini bitermeden?!' diyenler eminim vardır. Diğer hikayeleri de yavaş yavaş devam ettireceğim fakat şuan okumak üzere olduğunuz bu hikaye bana kalırsa, benim tam anlamıyla dönüm noktam.

Eğer devam edersem susmayacağım biliyorum. O yüzden en iyisi son bir dileğimi de sizlere sunup, sizi bölümle başbaşa bırakayım.

👉 Her yazar hikayesi hakkında ne düşünülüyor bilmek ister, bana oydan çok yorum, eleştiri, fikir lazım. Bol ve uzun yorumlarınızı eksik etmeyin beni en çok onlar mutlu edecek ve yazma isteğimi kat kat arttıracaktır.

"Sevgilerimden bir demet, keyifli okumalar..."

-Edossomerhalderxx

19.06.2015

Tilki değil mi bu, dönüp dolaşıp geleceği yer belli değil mi? Aynı yere gelmek, herşeyi silmeye çalışmak, baştan başlamak istemek ve başaramamak. Evet içimdeki Yaren'in yarenlik edemediği uzun zamanlardan biri daha, bu sefer herşey o kadar farklı ki ben bile bazen kafamdan geçen düşüncelere hayret ediyorum. Aynı olan tek şey şuan olduğum yer; İstanbul. Elinde valiziyle yine taksi bekleyen sıkıntıdan doğru düzgün süremediği ojelerini kemiren Yaren, aynı yerdesin.

Taksinin camından, hayatımın sekiz senesini verdikten sonra son bir yıl içerisinde en az yirmi kez gidip geldiğim bu şehri, İstanbul'u seyrediyordum. Hani böyle her insanın takıntı haline getirdiği "Beni götürüp Londra'nın göbeğine, Pye Köşesi'nin altın çocuğunun kucağına fırlatsanız elimin tersiyle geri çeviririm dediği -ki bunu diyen ilk kişi olarak belki biraz önce tarihe geçmiş olabilirim- aşık olduğu o şehir vardır ya, ha işte benimki de İstanbul. Belki buraya geldiğim ilk gün bu şekilde hissetmiyordum, buraya gelme nedenim ufacık hayallerimdi ama şimdi bu sekiz yıl boyunca bana hayatı sevmeyi öğreten adam için buradayım, son geliş birdaha dönmek yok. Eski Yaren'i tanır mısınız bilmem ama artık oda yok. Bu söylediğim edebiyatvari şeylerin hepsinin sebebini elbet öğrenirsiniz.

"Yaren'in karanlık fakat ufak dokunuşlarla renklendirilebilecek geçmişine hepiniz davetlisiniz. "

07.05.2007

- Yaren Kozak

Sabah yine kolumdaki morlukların ağrıları ile uyandım. Aradan neredeyse bir ay geçti ama ne darbeleri ile bıraktığı izlerin acısı nede ettiği lafların pisliği geçmiyor, gitmiyor gözümün önünden. Hızla duş alıp hazırlandıktan sonra iki odalı evin içinde adım atacak yer aramaya başladım, aynı zamanda da yavaş ve sessiz olmaya çalışıyordum annemin uyanmaması için.

Evet, annem.

Şuan bu tanımadığım koskoca şehirdeki tek tutunacak dalım o. Babam olacak o adamın elinden son anda çekip kurtarabildiğim, birazda olsa huzur bulsun, rahat olsun istediğim annem. Dedim ya aradan ne kadar zaman geçerse geçsin unutamadı, oda atlatamadı benim gibi. O gece kurtuluş gecemizdi, eğer benim kafam atmasaydı ve babamın sarhoş olmasından faydalanıp ağzını burnunu dağıtmış olmasaydım büyük ihtimalle şuan annem mezarımın başında sessiz sessiz ağlıyor olurdu. Yemin etmişti, öldürecekti beni. Elbette annem kabullenemedi böyle birşeyi. Babasının kızının suratına karşı bağıra bağıra "Seni öldürmeden rahat etmeyecek içim, ilk toprağı da ben atacağım." demesi bile onu benden daha da beter etti. Kaçtık, bir aydır sesini duymadık yani rahatız, tabi bu şartlar altında yaşamaya rahatlık deniyorsa. Eve getirebildiğim aylık gelir 700'ü belki 800'ü geçmiyor. Ucu ucuna yetiyor şimdilik ama annem korkuyor, babam olacak o adam kumarbazdı içkisi, dayağı boldu ama kazandığı parada paraydı. Dayanamazsın, alışman zor yapamayız buralarda diyor. Hatta birkaç kez geri dönmenin lafını da etti ama kendisi de cesaret edemedi. Memlekette şarkı söylerken beni görüp "Gel seni İstanbul'a götüreyim, ne star olursun sen ama!" diyen o it yüzünden bu haldeyim aslında. Cebimdeki üç beş kuruş paramıda alıp kayboldu, banada İstanbul'da ne kadar popstar elemeleri varsa onlara birer birer katılmak ve hepsinden şutlanmak kaldı. Dün birine daha katıldım çıkarken kadın dönüp birde "Biz seni en kısa zamanda arayacağız tatlım." demez mi, birtaraflarıyla gülüyorlar resmen insana. Şuan da başka bir elemedeyim. Pek sanmıyorum ama yine de hakkımda hayırlısı.