Geçmişe Dönüş [Karlos-Yaren]

5 - " Derya "

» "Selamlar, yaptığınız yorumların herbiri benim için çok değerli. Sadece yorumlar değil gelen mesajlar da fazlasıyla mutlu ediyor. Sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum, umarım okurken sıkılmaz ve büyük keyif alırsınız."

✔ -Birdahaki bölüm, en uzun ve en güzel yoruma! Yorumlarınızı bırakmayı ve oy vermeyi unutmayın. Sizi seviyorum xx"

-Edossomerhalderxx

- Yaren Kozak

Sabahın tam anlamıyla ilk ışıklarıyla açmıştım gözlerimi. Tedirginlikten titreyen vücudum bir saat olsun doğru düzgün bir uyku çekmemi engellemişti. Kaybetme korkusu deniyor sanırım buna, bir dakika olsun uyuyamamıştım. Biraz önce sonlandırdığım on dakikalık uykuya minnettardım bu yüzden.

Gece boyu şuan yanımdaki koltukta şekilden şekile girerek birtürlü rahat edemeyen Karlos'u izlemiştim. Düzenli nefes alışverişlerini ezberlemiş, bir huy haline getirdiği kafasını kaşımasını keyifle seyretmiştim. Hernekadar uyumamak için dirense de birkaç saat önce göz kapakları ağırlaşmış ve kendini uykunun kollarına bırakmıştı bile. Bende uyuduğundan beri onu izliyordum. Aklıma ilk zamanlardaki atışmalarımız ve bana sahilde çarptığı gün gelince yüzümdeki gülümsemelere engel olamadım. Biryandan gülümsüyor, biryandan da yüzündeki herbir ayrıntıyı dikkatle izliyordum. Faullerindeki kesik çizgiler, onu gördüğüm ilk günden beri dikkatimi çekmişti. Kesinlikle harika duruyor ve ona farklı bir hava katıyordu. Yavaş yavaş uyanmaya başlıyordu.

"Yaren.." Beline elini götürüp suratını eşkitti. "Heryerim tutulmuş kızım, neden uyandırmadın beni? Hem sen neye gülüyorsun öyle?" Suratındaki sitemin yerini tatlı bir gülümseme almıştı.

"Halbuki gayet rahat görünüyordun, uyandırmayayım dedim. Zaten çok uykusuz kaldın rahat edemesen de ufak bir uyku dinç kalmanı sağlar diye düşündüm."

"Teşekkür ederim." Uzun süreli bir sessizlikten sonra kapı tıklandı ve hemşire odaya girdi. Beyaz önlüğünün içinde küçücük kalmıştı, muhtemelen en genç stajyerlerden biriydi.

"Daha iyi hissediyorsanız çıkabilirsiniz. Serumunuzda bitmiş, anneniz sizi bekliyor."

Karlos'a bakıp gülümsedim. Bu imâ annemin iyi olduğu yönündeydi. Ani bir hareketle yataktan kalktım ve kolumdaki serum kelebeğini yatağın üzerine bırakıp ayakkabılarımı giymeye başladım.

"Dur Yaren, gideceğiz sakin ol." demişti Karlos aceleyle yanıma geldiğinde. "Tamam, tamam hadi hemen gidelim yeterince sakinim ben." diye karşılık verdiğimde bu halime güldü ve belimden destekleyerek annemin odasına doğru yönlendirdi beni.

Annemin yanına gittiğimde, yüzünün daha az solgun olduğunu gördüm. Başucunda Kandemir Abi ve tanımadığım bir adam vardı. Annemin yanına gidip iğnelerden dolayı moraran ellerini tuttum.

"Korkma kızım, iyiyim ben." halsiz yüz ifadesini tebessüme döndürmeye çalışmıştı ama yapamadı. Bu halini gördüğümde ağlamamak için kendimi tutmaya çalıştım. Kandemir Abi'ye dönüp konuşmaya başladım,

"Ne dedi doktorlar? Neyi varmış annemin abi?"

Kandemir abi sahte bir gülüş takınıp yatağın diğer tarafındaki adamı gösterdi.

"Ali Rıza Kaptan ile tanıştın mı Yaren? Kendisi en kadim dostlarımdan biridir. " konuyu değiştirmeye çalıştığı bariz ortadaydı. Fakat annemin yanında tatsızlık çıkarmak istemediğimden değişen konuya ayak uydurmaya çalıştım.

"Merhaba, Yaren ben."

Adam elini uzattı ve tokalaşmamızı sağladı. Hafif beyazlamış saçları ve gür bıyıklarıyla bana bakıyordu.