Λιβ pov
Άρχισα να πηγαίνω προς το δωμάτιο του Νικ για να τον ρωτήσω για αυτή τη Λίλιθ γιατί η Βανέσα με έχει πρήξει.
Μου αρέσει που όταν της αρέσει κάποιος δεν το παραδέχεται πότε πρέπει να το μαντέψουμε εμείς.
Χτύπησα την πόρτα και άνοιξε ο Νικ αλλά δεν την άνοιξε όλη. Την άνοιξε λίγο και φαινόταν μίσος.
"Γειααα" είπα.
"Γεια"
"Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι"
"Ότι θες"Είπε και ακόμα είχε μισό κλειστή την πόρτα. Είναι σαν να κρύβει κάτι. Κοίταξα την πόρτα και μετά αυτόν.
"Δεν θες να μου πείς να περάσω" είπα. Δεν θυμάμαι καν τι ήθελα να τον ρωτήσω, θέλω μόνο να ανοίξει την πόρτα να δω τι κρύβει.
"Το δωμάτιο είναι πολύ χάλια"
"Και τώρα θα σου μιλάω ενώ σε βλέπω μισό;"
"Θες να πάμε μια βόλτα;" Είπε και πήγε να βγει έξω και να κλείσει την πόρτα αλλά ΧΑ δεν είμαι τόσο χαζή.
"Δεν με πειράζει να καθήσουμε και εδώ" είπα και άνοιξα την πόρτα και μπήκαμε και οι δύο μέσα.
Μια κοπέλα ήταν πίσω από την πόρτα και έβαζε γρήγορα μια μπλούζα.
"Πολύ ακατάστατο το δωμάτιο σου" είπα ειρωνικά και πήγα να φύγω αλλά με έπιασε από το χέρι. Κύλησαν δύο δάκρυα από τα μάγουλα μου αλλά τα σκούπισα γρήγορα.
"Κάτσε Λιβ να σου εξηγήσω" είπε αλλά δεν ήθελα να τον ακούσω.
"Καλά να περάσετε" είπα και βγήκα έξω από το δωμάτιο.
"Λιβ περίμενε"
"Δεν θέλω να ακούσω" του είπα.
Άρχισα να κλαίω πολύ καθώς προχωρούσα προς το δωμάτιο μου. Πέτυχα τον Φρεντ στον διάδρομο και κατεβασα το κεφάλι μου για να μην δει ότι κλαίω.
"Λιβ; Είσαι καλά;" Είπε.
Μπράβο μου τα κατάφερα.
"Ναι" είπα και σκούπισα γρήγορα τα δάκρυα μου.
"Τι έγινε;"
"Τίποτα"
"Αν δεν θες να μου πεις δεν πειράζει...θες μια αγκαλιά;" Μου είπε και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Με αγκάλιασε. Δεν άλλαξε το πώς ένιωθα. Ένιωθα πολύ απαίσια.
"Κοίτα πρέπει να φύγω αλλά αν θες κάτι είμαι εδώ εντάξει;"μου είπε.
"Εντάξει" είπα και συνέχισα να περπατάω μέχρι το δωμάτιο μου.
