SÜKUT-Û VAVEYLA

I - SÜKÛNET

'' Başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz. ''

🕯️

''Sükût-u vaveylalarla hapsolmuş yüreğimin lal olan her bir zerresinde;
Sen ah diyorsun ,ben can çekişiyorum .

.
.
.
.
.

Günümüz:

Sükut-u vaveylalarla gizlenmiş uzun koridorları yürürken aklında yaklaşık bir kaç ay önce buraya kapatılan genç kadın geliyordu .
Sahi hiç çıkmamıştı ki aklından o mahzun gözleri çağresiz bakışları içine kapanık ürkek tavırları...
Lakin çok acıyordu genç kadına onu bu denli acıtan şey neydi ?
Ruhunu yakıp kavuran içinin kan ağlamasına sebep olan şey neydi?
Belki de kara sevda diye düşündü olamaz mı ?
Zira başka ne olabilirdi ki aklını yitirmesine sebep olan...

Seri adımlarla ilerliyordu Safir ,genç kadının yanına. odaya varınca hiç tereddüt etmeden sol elinin tersiyle iki kes tıklatıp ardından onay beklemden açtı kapıyı .

Zira kaç aydır kelimleri zihinine hapseden kadının şimdi konuşmasını beklemiyordu. Lakin dinlemek istiyordu, anlamak. Ve belkide genç kadına iyi gelecekti acısını paylaşmak yaşamak istiyordu .

Hüzünlü çehresi pencereye dönük üzerinde hastane elbisesi uzun iri dalgalı kurmal rengi saçları parlıyordu.

Sağ omzunu duvardan destek almışçasına yaslanırken gözlerinde yine şahit olduğu hüzün, canhıraş, feryat eksilmiyordu.
Hiç beklemden genç kadının karşısına geçip sandalyeye oturdu .

"Ah merhaba daha öncede tanışmıştık hatırlarsan ben bu hastanenin psikiyatri uzmanıyım. İsmim Safir.''

Genç kadın karşısındaki doktora kısa bir bakış atıp kafasını olmulu anlamda salladı .

"Memnun oldum bende Vera"

Kuşkusuz böylesine büyüleyici güzellikte olan bir kadını bu denli yakıp kavuran acısı Safirin zihinde merak tohumları ekiyordu .

"İncinmişsin belli ki fazlasıyla kırlımışsın zira gözlerinden hüzün akmasının başka ne sebebi olabilir ."

"Ve yine kendini hazır hissetmiyorsan beklerim ben.
Başka gün anlatırsın yahut hiç anlatmazsın. "

"Lüzüm yok " dedi genç kadın .

"Ben" dedi ve sustu. Zorlanıyordu lakin içindekileri haykırmak istiyordu kaldıramıyordu artık ruhu.

ardından bir kaç saniye sonra konuşmaya kaldığı yerden devam etti .

2015:
VERA CİHANGİR

Ruhumun derinliklerindeki kapıları açmak, bir kuş misali hür olup hep mutluluklara
uçmak istiyorum .

Lakin hangimize hayat seçme şansı sundu ki? Hangimiz kendi hayatını seçti ki? Bunun istisnası yok mu? Her kadın her erkek böyle mi?
Elbette öyle bir kanaatim yok. Elbette her kaidenin istisnası olur lakin istisnalar hep müstesna kalır...