Jay'e bağırdığımda Jay oturduğum koltuğun arkasındayken arkamdan sarılmış ve göğsümde birleşen ellerinin biriyle orayı hafifçe patpatlamıştı.
"Şştt. Sakin ol. Üzülme, olabilir böyle şeyler."
"Depresyonda değilim!"
"Ağlama Sung-ah..."
Kafasını omzuma koyup sözde beni teselli etmeye devam ediyordu. Ellerini sinirle boynumdan çekmeye çalışırken yalnızca yerinde debelenen bir çocuk gibi görünüyor olmalıydım ki Jake yüzünü ellerine yaslamış bize gülümseyerek bakıyordu.
"Sunghoon depresyonda ve sinirliyken çok sevimli oluyor~"
"BEN. DEPRESYONDA. DEĞİLİM!"
Sonunda dayanamayıp bağırdığımda Jay saçlarımı karıştırdı.
BEN NİYE SİKLENMİYORDUM?
"Sakin ol koca aşık bebek. Senin için getirdiğimiz 2 kutu çikolatayı yerken dram filmi izleyip ağlamak ister misin?"
"SON KEZ SÖYLÜYORUM BEN-"
Yine isyan edip bağıracakken biraz düşünmem bundan beni vazgeçirmişti.
"Aslında kulağa oldukça güzel geliyor."
"Tabii ki."
Nefes verir gibi alayla söylediğinde sonunda ellerini benden çekti ve mutfağa gitti. Çikolata yeme fırsatını asla kaçırmazdım. Dram filmi izlemek ise... Hallederdim bir şekilde. Bu ahmakların yanında ağlamak isteyeceğim son şey bile olmazdı. Hele ki bir filme.
Jake eve biraz bakındıktan sonra bana dönmüştü.
"Jungwon yok mu?"
Ailemin zaten evde olmadığını biliyordu ama Jungwon'u geldiğinden beri görmediği için merak etmiş olmalıydı. Kafamı iki yana salladım ve sonunda Jay'in beni bırakmasıyla koltuğa uzanıp televizyona baktım.
"Heeseung ile birlikte."
Jake'in yüzü endişe ve suçluluk ile kaplandığında yine bir iç çekmiştim.
Heeseung ile ilgili ağzımı kesinlikle açmamalıydım.
"Oh ben... Ben çok üzgünüm yani aklına getirmek istememiştim..."
"Jake, bana bak."
Dirseklerimi dizlerime yasladım ve ona doğru eğilerek sanki başka birinin duymasını istemiyormuşçasına fısıldadım.
"Ben. Heeseung'u. Sevmiyorum."
Gözlerime birkaç saniye baktıktan sonra derin bir nefes almış ve sol eliyle bana doğru eğilip saçlarımı karıştırmıştı.
"Sen. Onu. Seviyorsun."
"Ya kendin gidersin ya da ben seni tekmeleyerek çıkarırım evden."
Sinirle tıslayarak söylediğim şeylerle güldü. Oysaki ben oldukça ciddiydim. Ayağa kalktığım an omzumdaki baskıyla yeniden yerime oturmuştum. Jay önüme geldi ve kucağıma çikolataları bıraktıktan sonra Jake'in yanındaki boş yere oturdu.
"Üzülme biz yanındayız."
"Üzüldüğümü hiç söylemedim."
Mırıldanıp ağzıma çikolata attığımda onların bakışları benden ayrılmıyordu.
"Pekala, bakın. Heeseung'dan hoşlanıyordum evet ama şu an değil gerçekten."
Pek tatmin olmuş gibi gözükmüyorlardı.
"O, Jungwon'u seviyor ve görünüşe bakılırsa Jungwon da onu. Bu yüzden-"
"Sesinin titrediğinin farkında değilsin, değil mi?"
Jay günün ilk ciddi sözünü söylediğinde dudaklarımı ıslatmıştım.
"Ben... Sadece... Heeseung'u bırakalı 1 yıl zor oldu ve..."
Devam edemiyordum. Bir şey beni engelliyor ve onların yüzüne bakamamamı sağlıyordu. Kafam yavaşça düşmüş ve ayaklarımı izlemeye başlamıştım. Heeseung ile konuşmuşluğumuz yok denilecek kadar azdı ve bana yazmasının tek sebebi kardeşimden hoşlanıyor olmasıydı. Bu elbette içimde küçük bir burukluğa yol açmıştı.
"Gerçekten iyiyim yalnızca biraz burukluk var içimde."
Hafifçe gülümsediğimde ikisi üzgünce birbirine baktı.
"İkisi birbirinden hoşlanıyor bu yüzden... Sorun değil, tamam mı?"
Bir süre sessiz kalmalarından sonra Jake kafasını kaldırıp gözlerini bana dikmişti.
"Yani..."
Söyleyeceği şeyi beklerken nedensizce gerildim. Beni köşeye sıkıştırabileceği bir laf edebilir veya bütün devrelerimin yanmasını sağlayabilirdi. Göründüğünden daha zekiydi ve açıkçası bundan nefret ediyordum.
"Depresyondasın değil mi? JAY! HAKLI ÇIKTIK!"
"Sadece def olup gider misiniz?"
Jake Sim tam bir ahmaktı. ___________________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
