الأعمى

البارت السادس عشر(لعنه الحب)

السادس عشر
سطح عماره اميره 9م

اميره وحمزه ونور وياسر قاعدين مع بعض مشغلين اغانى وعلى الترابيزه اكل وحلويات يبدو عليهم السعاده
نور : ها كلمك تانى
اميرة : لاء هو جاب المذكرات ومشى
ياسر : شكله مغرم
اميرة : هو عشان راجل محترم وجدع لازم يبقى معجب
نور : لاء بس النظرات والطريقه بتبين
اميرة : (تمسك مج ثم ترجع ظهرها للخلف على ظهر الكرسى بلا مبالا ) يعجب زى ما يعجب انا مابفكرش فيه
حمزة :.(ينظر لها بستغراب ) انتى لسه بتفكرى فى مروان بعد كل ده
اميرة : ايه كل ده
حمزه : كنتى هتروحى فى داهيه بسببه بس
اميرة : لاء مش بسببه هو ملهوش ذنب بالعكس هو مظلوم ومكسور اكتر منى انت فاهم هو كان فى ايه
حمزه : هو اللي مغفل
اميرة :(بشده ) حمزه مسمحلكش تتكلم عنه بطريقه دى
ياسر : اهدو يا جماعه
حمزه :(بضيق ) لا استنى انت يا ياسر ايه يا اميره هتتخانقى معايا عشانه خلاص حبك عميكى للدرجه دى
اميرة :(تضع المج على ترابيزه ) حمزه انت مكبر الحوار ليه انا بقول لك متغلطش فيه , ده انسان مسكين وحيد مالهوش حد وكمان الانسانه الوحيده اللى وثق فيها خانته
نور: خلاص بقى اهدو احنا طلعنا عشان ننبسط مش نتخانق
اميره : متقوليلو
حمزه : انا نازل ( يقف ويتركهم ويرحل )
نور : يا حمزه يابنى
اميره : شفته دماغ الاطفال مش هيكبر
نور ؛ خايف عليكى بصراحه عنده حق , حبك ده كان هيضيعك ، اميره كفايه لحد كدة فوقى مروان مش بيحبك ولا هيبقى ليكى
اميره : بيحبنى وهيتجوزنى وبكرة كلكم تشوفه انا نازله (تتركهم وترحل)
ياسر : انتى يابنتى انتى كمان استنى يووو اوف ايه يا نور ما تهدى انتى كمان عليها
نور : انت شايف ان فارق معها اصلا هى بتهرب من حقيقه , بس انا خايفه عليها
ياسر : نور متكدبيش على نفسك اميره مش هتفوق غير لما مروان بنفسه يقولها كدا , غير كدا ولا انا ولا انتى ولا اى حد فى الدنيا هيرجعها عن اللى فى دمغها
نور : عندك حق غبيه ربنا رزقنى بصحبه غبيه وعنيده قدرى هعمل ايه يلا يلا ننزل مالهاش لازمه قعدتنا
ياسر : عندك حق يلا

- شقه منير 1م

- غرفه النوم مروان يقف يبدو على ملامحه الحزن ويسند ظهر على الدلاب ويشرب سيجاره ومنير يقوم بتحضير الشنطه اثناء تحضيره يتحدث
منير : يابنى خليك بطل عند
مروان : معلش عشان خاطرى انا كدة هبقى مرتاح كفايه الفتره اللى فاتت تعبتك معايا واخدك من اولاك
منير : (يقفل الشنطه ويقترب منه ثم يضع ايده على كتف مروان ) بلاش الكلام ده انت مش معتبرنى اخوك ولاه ايه
مروان .: لو كان ليا اخ مكنش هيعمل معايا اللى بتعمله ربنا يخليك ليا
منير : ويخليك ليا يا حبيبى .. طيب هتقعد ازاى لوحدك فى الشقه
مروان : لا منا كلمت دادا فاطمه وعوض هيرجعو ونعيش سوى
منير : ماشى هقولك ايه عنيد

شقه مروان الجديده على النيل 3 م

شقه فى احد الاحياء الراقية على النيل اثاثها يبدو انه غالى الثمن لكنه بسيط يفتح منير باب الشقه وهو ماسك ايد مروان وخلفه البواب يحمل الشنط
منير : نورت بيتك يا حبيبى
البواب : حاجه تانى يا باشا
منير : (يضع ايده بجيبه ويطلع مبلغ من المال ويعطه لبواب ) لا شكرا روح انت
(يخرج البوب ويقفل الباب)
مروان : منير بقول لك ممكن تساعدنى اقعد فى البلكونه
منير : اوى اوى
(يدخل مروان الى البلكونه يقف على السوار)
مروان ببتسامه : بزمتك مش هنا احلى
منير : (ينظر الى منظر النيل) ... بصراحه اه منظر يجنن
(يسرح مروان يتذكر كلام اميره معه عندما كان يجالسون فى المكتب باحد المرات)