03/05/2022Olayın üzerinden iki yıl geçti. İki yılımı kimlerle geçirdim biliyor musun? Minho ile geçirdim kıskandın mı? Gelecek misin bizi ayırmak için? Gelirsen hemen uzaklaşırım ondan söz.
Geri gelmediğin için sana çok kırgınım biliyorsun değil mi?
Ama senin beni kırdığın gibi ben seni kırmayacağım. Ziyaretine geliyorum sadece seni görmeye...Yanımda çiçek getirmemide ister misin ha? Gerçi hangi çiçeği sevdiğini bilmiyorum veya hangi rengi, neyi sevip sevmediğin hakkında hiçbir fikrim yok. Çok çabuk ayrıldın benden. Bu beni üzüyor ama olsun en azından bir şey biliyorum hakkında beni seviyorsun...
Annene o olaydan sonra hiç rastlamadım. Rastlamakta istemiyorum zaten. Hala kendimi kötü hissediyorum yanından ayrılmam gerekliydi ya da belki de gerçeklerden kaçıyordum.
Bana sahip çıktı biliyor musun? Babam dahi bana sahip çıkmazken Minho bana sahip çıktı. Aslında kötü biri değilmiş bunu anladım. Senin hep haklı olduğunu sonradan anladığına çok pişman. Ne kadar belli etmese de senin hakkında konuşurken gözleri doluyor.
Artık gerçeklerle yüzleşmem gerek sanırım. Geliyorum...
…
Arabanın ön koltuğuna oturup Minho'yu beklemeye başladım. Bu sefer gerçekten gitmek istiyordum.
"Emin misin? Yolun yarısındayken dönmeyeceğim bu sefer ona göre çalıştırıyorum arabayı."
"Eminim gidelim."
Çok sakin bir şekilde yanıtladığımda gaza bastı.
Bu yoldan çok kez geri dönmüştük. Benim yüzümden...
Gerçeklerle yüzleşmekten korkuyordum.
Olaydan sonra Minho beni uzaklaştırmaya çalışmıştı. Korktuğumu hissetmişti sanki. Fakat sonrasında hiç haber almadan uzak kalmaya devam etmiştim. Aptal gibi kaçmam sadece psikolojimi bozuyordu bu yüzden artık korkmamaya çalışıyordum.
Hastaneye gelmiştik. Tek umudum yaşadığını duymaktı. Gerçi şu zamana kadar kendimi onun öldüğüne ikna edip yaş tutmuştum.
İçeri girdim Minho'nun ceketinden tutuyordum. Daha güvende hissediyordum. Lobide duran kadına Minho Hyunjin'i sorarken bende içimden tanrıya dualar ediyordum.
Daha fazla dayanamayacağımı anlayın yakında bir koltuğa oturdum.
Çok geçmeden Minho yanıma oturdu. Gülüyordu umarım düşündüğüm şeyler doğrudur.
"O yaşıyor."
"CİDDEN Mİ?
"CİDDEN"
Anlık heyecanla birbirimize sarıldık. Birbirimizden ayrıldığımızda ortam garipleşmesin diye konuşmaya başlamıştım.
"Nerede oturduğu falan kayıtlarda var mıymış?"
"Varmış."
"Eee"
"Özel bilgi olduğundan bize vermiyorlar."
"Hay böyle işin. Gidiyorum ben."
"Nereye?"
"Cehennemin dibine Minho. Bende Yu-jinsem alırım o adresi."
•
•
•
•
•
B
iraz derslerim vardı sorry. Ayrıca başıma silah dayayacak kişi özür dilerim abla so sorry dhdhdhhdhdhdhd
Bir haftaya atarım diğer özel bölümüde herhalde.
Görüşürüzzz ders yapmaya gidiyoree.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Just For You │ Hwang Hyunjin ️│
Fiksi Penggemar[MiniFic] TAMAMLANDI Birlikte merdivenlerden aşağıya indik. Çok garip bir olaymış gibi kantine inene kadar herkes bize baktı. İki tane kahve alıp dışarıya, okulun bahçesinde ki bir banka oturduk. "Annem sana nasıl davrandı?" Birden sorduğu soruyla...