Weasley story

Hoofdstuk 5 - ongerust

-Scarlett POV-

Ik word wakker en zie dat Ginny niet meer in haar bed ligt. Ik sta op en loop naar beneden. Ik zie iedereen me aanstaren. "Hoe gaat het?" Vraagt Harry zacht. "Goed hoor." Antwoord ik en ga zitten.

Ze kijken me even aan en gaan dan verder met waar ze dan ook over aan het praten waren. George die naast me zit kijkt me aan en glimlacht. "Misschien zijn we verkeerd begonnen." Fluistert hij maar niemand geeft aandacht aan ons.

"George Weasley." Zegt hij stilletjes en schud men hand. "Scarlett Willows." Antwoord ik. Ik begin zacht te blozen maar waarom. Hij laat men hand los en we richten ons weer op andermans gesprekken.

"Je bent schattig als je bloost." Fluistert George en een rilling gaat door me heen. Door die opmerking bloos ik enkel harder en Ginny ziet het maar vraagt verder niks. Ze richt zich weer op het gesprek.

Na het ontbijt gaat iedereen op de bank zitten en verteld Arthur verhalen over vroeger. "Dus toen Fred en George vijf waren hadden ze Ron's teddybeer in een spin veranderd. Tja dat maakte kleine Ron bang." Lacht Arthur. De verhalen gaan nog even door en Molly komt op een gegeven moment binnen.

"Scarlett liefje kan je even helpen?" Vraagt ze en ik sta op. Ik ga bij haar staan en ze knikt naar Ara. Ik pak de brief uit haar klauwen en lees hem in mijn hoofd zodat niemand het hoort:

Scarlett!
Jij gaat hier spijt van krijgen jij duivelse feeks, ik maak je koud, breng je om het leven, rits je keel en buik open en haal al je ingewanden eruit!

Ik kijk gewoon normaal voor me uit en verfrommel de brief en gooi hem in de prullenbak. "Alles in orde?" Vraagt Molly, ik knik en help haar de koekjes mee te nemen naar de woonkamer. We zetten de koekjes neer en luisteren naar meer verhalen.

"Dus jij gaat vast terug naar huis?" Zegt Ginny en ik knik. Na die brief te lezen is het misschien ook beter dat ik hier weg ga. "Je zal wel voorzichtig doen toch?" Vraagt George en ik kijk hem aan. "Ja." Antwoord ik kort.

-George POV-

"Ja" antwoord ze kort. Haar stem klinkt koud en het lijkt wel alsof ze bang is. "Lieverd ga jij dan maar." Zegt mam aan Scarlett en omhelst haar. Ze verschijnselt weg en mam laat een paar tranen vallen

"Mam wat is er?" Vraagt Ron. Mam toont de brief die verfrommeld in haar hand lag. "Heeft ze net in de prullenbak gegooid." Antwoord ze en we lezen hem allemaal. "En alsnog liet je der gaan?" Vraagt Ginny verward. "Zou ze gebleven zijn?" Vraagt mam.

Daar heeft ze een punt. Scarlett zou nooit gebleven zijn. "Percy jij en ik moeten even praten." Zeg ik en neem Percy mee naar buiten. "Wat heb jij opeens?" Vraagt hij als we buiten staan. "Breng me naar haar huis." Antwoord ik.

"Wat waarom?" Vraagt Percy en ik kijk omlaag. "Omdat ik bang ben dat der iets zal overkomen en jij bent de enige die weet waar ze woont." Antwoord ik. Percy en ik verschijnselen naar een groot huis aan de bosrand. "Cover voor me, zeg hun dat Ana iets wou ofzo." Zeg ik nog en Percy knikt voor hij verschijnsel

Ik klop op de deur en een kleine huiself opent hem. "Oh hallo, ik ben Dopje." Stelt hij zich voor. "Ik ben George, is Scarlett thuis?" Vraag ik en Dopje begint meteen te glimlachen en gaat aan de kant zodat ik naar binnen kan lopen.

"Geef uw jas maar aan Dopje." Lacht de huiself en ik geef hem aan. "Miss Willows .. oeps Scarlett is op haar kamer meneer, de trap op en eerste deur rechts. Ik knik en loop naar boven. Ik klop zacht op de deur.

"Dopje laat me met rust ok?" Vraagt Scarlett lief maat ik open de deur. "Dopje..." ze draait zich om en is meteen stil. "George? Wat doe jij dan hier?" Vraagt ze verbaasd. Ik toon haar de brief die ik had meegenomen. Ze schrikt als ze het ziet.

"Waarom zei je niks?" Vraag ik zacht. "Omdat ik jullie niet in gevaar wil brengen. Het zijn mijn problemen George, ik wil jullie er niet bij betrekken." Antwoord ze met een trillende stem. Ze is bang, heel bang maar verbergt het verassend goed. Ik zeg niks.

Ik loop enkel op haar af en omhels haar. Ze staat op en omhelst me terug. "Ik ben bang dat je niet meer van mijn familie af zult graken al zou je het zo graag willen." Fluister ik zacht en rust mijn hoofd op haar schouder. Ze is best lang, volgens mij 1 meter 85 ofzo

We laten elkaar los en ze kijkt me aan. Tranen vormen in haar ogen en het doet me pijn haar zo te zien. "Maar waarom ben je hier?" Vraagt ze zacht. "Toen ik die brief zag wilde ik je vooral niet alleen laten." Antwoord ik. Een aantal tranen rollen van haar wangen die ik rustig wegveeg.

"En waarom huil je?" Vraag ik hopend dat ze me vertrouwd. "Omdat niemand ooit zo bezorgd om me is geweest als jou familie, met name jou." Antwoord ze en omhelst me opnieuw. Ik kijk naar de deuropening en zie Dopje glimlachend kijken.

"Is er soms wat Dopje?" Vraag ik en Scarlett laat me los. "Oh Dopje wou alleen zeggen dat het eten klaar is maar Dopje wou niemand storen." Antwoord hij en Scarlett kijkt me aan. "Honger?" Vraagt ze en sleurt me mee naar beneden.

Ik, Dopje en Scarlett zitten aan de eettafel. "Het huis is zo leeg met enkel jullie twee." Zeg ik rondkijkend. "Tja zo is het altijd al geweest." Antwoord ik. "Miss Scarlett gaf me een geheel nieuwe outfit toen we hier kwamen wonen maar ik kon haar niet alleen laten dus is Dopje gebleven." Zegt Dopje vrolijk en toont trots zijn outfit.

Na het eten zitten we beide op de bank, ik heb men arm om der heen en we kijken naar TV. "Ee is vast geen enkele mogelijkheid jou hier weg te krijgen vandaag he?" Vraagt ze lachend en ik schud men hoofd. "Oeh, meesteres haar vriendje blijft?" Vraagt Dopje en we kijken elkaar aan.

"Hoe kom je erbij dat ik haar vriendje ben?" Vraag ik. "De knuffel in de kamer, de arm." Antwoord Dopje en ze schuift snel op. "Oh dus niet samen?" Vraagt Dopje en we schudden onze hoofden. "Sorry, jullie passen wel bij elkaar." Zegt Dopje en gaat weg.

Scarlett begint lichtjes te lachen en ik kijk haar aan. "Wat heb jij nou?" Vraag ik. "Dopje is altijd al eerlijk geweest, best schattig." Lacht ze. Die nacht lig ik in het bed in een andere kamer als ik ineens geschreeuw hoor. Ik en Dopje staan meteen beide in haar kamer.

"Niks, nachtmerrie." Antwoord Scarlett en Dopje loopt weg. Ik wil ook net gaan als haar zachte stem me roept. "George?" Vraagt ze zacht. "Ja?" Vraag ik als ik me omdraai en haar aankijk. "Wil je bij mij blijven?" Vraagt ze en ik knik. Ik ga naast haar liggen en leg mijn arm beschermend over haar heen. "Altijd." Antwoord ik als ze haar hoofd op men borst legt.