Napakamot nalang ako nang makarating sa may kalsada, walang tricycle. Eh paano? Alas 5 palang nang umaga, walang sasakyan ang dumadaan kaya't kailangan kung pumunta sa T-station para mag hanap nang sasakyan.
Ang T-station ay masasabi kung pinakamadaling sakayan sa boung lugar nang SDN, kung sasakay ka kasi ay kailangan mo nang numero. Para siyang LRT pero hindi lahat nang sasakay ay makakasakay agad kasi nga kailangan mong sundin ang numbers, kaya kung nag mamadali ka, sa T-station kana sumakay.
Buti nalang at maaga pa kaya pwede pa akong makaabot nang umaga. Dumaan ako sa park dahil sa likod nito ang T-station, pagkadating ko sarado pa ang ticket station nila kaya umupo nalang ako sa bench malapit sa puno.
Nakakabinging katahimikan ang bumabalot sa boung park ang malamig na simoy nang hangin ay nanonoot sa iyong mga balat. Tahimik akong naupo doon at minamasdan ang mga kabahayan sa itaas (kung saan nandoon din ang apartment ko) pati narin ang mga establishment na sarado pa. Tiningnan ko ang aking relo, 5:30 pa, masyado ata akong maaga.
I suddenly felt bored so I decided to out an earohones and listen to some music while waiting, nang akma kunang isoot ang earphones nakarinig ako nang ingay mula sa itaas napatingala ako at pinag masdan kung anong meron sa puno, at sa pagkakataong iyon ay nahulog ang isang grasya na aking nasalo,
“FUCKKK!” My spirit escaped at my own body.
A girl landed on my fucking lap! Napangiwi ako sa sakit, bakal ba ang pwet nito?
“Sorry,” she said raising her right hand while showing her two fingers.
“Fuck,” I cursed
She imedietly got up but still, it hurts.
“Does it hurt?” tanong niya
Napangiwi ako, obvious ba?
“It....really hurts,” her eyes widened, napaupo siya sa tabi ko.
“Sorry ha? Nadulas kasi ako sa puno,” she said in her sincere voice.
I bit my lower lip to stop my self from laughing, seriously? Nahulog lang naman siya mula sa puno.
“May problema ba? Masyado bang masakit? Hala! Baka nabali ang buto mo,” and that time, humagalpak na ako nang tawa.
“Ano ba kasing ginawa mo diyan sa itaas nang puno?” I ask.
“Nagpapahinga,” I look at her in disbelief
Sino bang tanga ang mag papahinga nang ganitong oras?
“Ang aga pa para mag pahinga,” ngumiti lang ito sa akin tsaka tumayo.
Napatitig ako sa kanya, her cute face and a soft rosy lips and her asian eyes. She wore a peach colored knee high dress that suited so perfectly in her body. A fun and carefree layer of fabric on the skirt, perfect for a sweet girl.
Did I say sweet girl?
No.
I mean, if you wear that kind of dress you look like a sweet girl.
“Salamat sa pag salo sa akin. Mauna na ako, bukas na ang T-station oh,”
Muli lang akong nabalik sa huwisyo nang isang nakakakiliting tunog ang aking narinig sa likuran, hudyat na nag bukas na ang gate nag T-station.
Nagsimula na siyang maglakad papalayo, ngayon kulang napansin ang isang bagay na kakaiba...
>>>
Lunch time. Nasa tambayan parin kami as usual, pero ngayong araw ay kami lang ni Eli ang nandito wala yung tatlo,Nadatnan kung abala siya sa pagtitipa sa kanyang laptop.
“Asan sina Miles?” umupo ako sa harapan niya.
“May importante daw siyanglakad.” he answerd, not minding to look at me.
“Si Andrew at Edmond? ”
“Si Edmond may hinabol na klase, si Andrew wag mo nang hanapin nagmamakaawa yun sa ex niya na bumalik.” napatango nalang ako sa sinabi niya.
Naging akward ang minuto para sa aming dalawa ni Eli, busy siya sa project samantalang ako nag lalaro lang nang among us.
“Wazzup Bro!” sabay kaming napalingon ni Eli, Miles with his guitar , wave at us. Dali-dali siyang lumapit sa amin na halos napupunit ang kanyang mga labi.
“Mukhang masaya ka ata Miles?” panunuyang tanong ni Eli
“I got in!” masayang sabi nito
“Naks! Congrats tol' ” masayang bati ni Eli at nakipag high five pa ito.
“Mukhang kayo lang ang natutuwa ah! ” nakahalumbaba ako sa mesa habang pinag mamasdan silang dalawa na nag uusap.
“Ganito kasi yun tol. Isang araw habang naglalakad ako sa hallway, may narinig akong chismiss tungkol sa pagbitiw nang lead vocalist nang 'The Rock'. Kaya nang sumunod na araw, agad akong nag audition sa Paris Light at ayun nga natanggagap nga ako. ” pagkwento niya habang hindi parin mawala ang ngiti sa kanyang labi.
“ Congrats, ” bati ko, ngumuti ako sa kanya at nakipag high five gaya nang ginawa nila ni Eli.
“Teka asan si Andrew at Edmond?” nagkatinginan kami ni Eli, kumawala siya nang hininga bago sagotun anvtm taning niya. Lumingon ako sa pintuan nang canteen at sakto naman ang pagpasok ni Edmomd sa loob.
“Wag munang hanapim si Andrew dahil naguging marupok na yun, Si Edmon naman ay--”
“Guys! ” sabay kaming napalingon.
Ay hindi! Siya lang pala.
“Oh! Asan si Andrew?” bungad niya nang maka-upo, nagkibit balikat lang kami bilang sagot.
Pag-uusap lang ang pampalipas oras namin hangang sa nag ring ulit ang bell at pumasok na kami sa aming mga klase. 4:38pm na at isang subject lang naman ang meron ako pagkatapos noon uwian na, hindi na ako sumama kina Eli at Miles dahil gabi pa matatapos ang klase nag mga nun dahil exam.
Naglalakad ako sa hallway pa uwi, naisipan kung mag punta na lang nang Artshop para bumili nang mga gamit para sa painting, mahilig ako sa painting yun ang pampalipas oras ko kapag bored ako sa bahay.
Habang naglalakad napansin ko ang isang lalaking nakatayo sa hallway nakatanaw sa baba, agad ko siyang nakilala kaya agad kung nilapitan.
“ Hinahanap ka namin kanina, ” lumingon ang malungkot na Andrew sa akin.
“Oh! Damien ” gulat na sambit nito,
“ Tricode? ” tanong ko, umiling naman siya bilang sagot.
“ Huwag muna ngayon bro. ” Mahimang sabi nito, kumawala ako nang buntong hunga habang pinag mamasdan ang mga tao sa baba, yung iba tumatambay lang sa mga bench, may mga nag uusap, may mga nagmamadali, meron ding chill lang na nag lalakad. Ngunit may isang taong nahagip nang aking mga mata, nag bago man ang sout nito ay hindi parin nag babago ang pagmamahal ko sa kanya.
She's the girl whom I love and care about.
