Prologue

16 1 0
                                    

I stare at the blue box with a black engraved letters of a familiar luxurious brand. Dinampot ko agad iyon at tinabi. I can't help but to be bitter. My life sucks real hard.

Mabilis ako'ng tumingala nang maramdaman ang namumuong luha sa mata. I closed my eyes for seconds... minutes.

"Papa..." Bungad ko nang sagutin ang tawag. Tahimik lamang siya sa kabilang linya. Tila pinapakiramdaman ang tono ko. Kahit ano'ng pagpipigil ko yata sa luha ay pilit ito'ng kumakawala. Napahikbi ako kaya mabilis kong tinakpan ang bibig gamit ang likod ng kamay.

Narinig ko ang malalim na paghinga niya sa kabilang linya. "Anak, pinapunta ko na si Tia d'yan. She's... she's on her way there. Dito ka na sa bahay matulog. Ako na ang mag-aasikaso sa burol. Please take care of yourself, anak." Napatango nalang ako kahit alam kong hindi niya nakikita yon.

I let him talk for a minute. He comforts me through words but I don't think it's enough. I kept on reminiscing our memories.

Ilang minuto pa pagkababa ng tawag ay may kumatok na sa pinto ngunit bumukas din ito nang hindi ko sagutin. "Thank God," my sister sighed in relief after seeing me.

With no words, she sat on my bed and hug me. Ang kaninang pilit kong pinipigil na luha ay sunod sunod nang tumulo. Hindi siya nagsalita. Tanging haplos lang sa likod ang ginagawa niya.

"I didn't expect this... If only I..."

"Shh. Nobody did." She shushed and hugged me tighter. We stayed like that for moment. Her warm embrace gave me sudden comfort.

"Let's go?" Mahinang sabi niya ng umayos na ako kahit konti. Napatango nalang ako.

Tumayo siya at hinawakan ang kamay ko. Paglabas ng kwarto ay nakita pa namin si Abby. Bakas ang awa at lungkot sa mukha niya. Umiling ako sa kanya. I don't like being pitied by anyone. I still managed to give her a smile even if my inner self is in the state of destruction.

"Thank you," I said after my sister opened the car door for me.

Tahimik lang kami buong byahe. Nakatingin lang ako sa labas. Nakatulala sa kawalan. Maggagabi na at unti-unti nang binubuksan ang mga street lamps.

Mabilis lang ang naging byahe. Nagulat nalang ako nang huminto na kami sa harap ng mansyon. I unbuckled my seatbelt bago nanghihinang bumaba. Si Tasmin naman ay mabilis na bumaba. She then snaked her arm on mine before we enter the mansion. "Manang, where's dad?" Aniya pagpasok palang sa mansyon.

"Ay! umalis si Robert. Nagbilin lang na may aasikasuhin siya. Teka si Elizabeth ba yan?"

"Yes po." She looked at me. "Wait, wala na pala si Dad. Let's go na sa kitchen. You have to eat first, what do you want by the way? I'm gonna cook for you."

"I'm not hungry." I said in a small voice.

"Oh my God, you're rejecting my offer? Don't you want me to cook for you?" She tapped her chest repeatedly acting as if she's hurt. Bahagya tuloy ako'ng natawa dahil doon. "But seriously, Ate, don't be so hard headed. You need to eat. Abby told me you were barely eating these past few days. You're getting thinner too."

"Fine, get me some mango. I... I want the yellow one please."

"Huh? Where can I get one?" Nangunot ang noo niya. Napailing nalang ako. "Wait I'm just gonna call kuya Tony." She dialed him on her phone. Napaupo lang ako sa sofa. Nanghihina na ako. I can't even walk.

Umalis saglit si Tasmin but I can still hear her voice from here. "Hello--oh! You're Harry right? She's there." Palapit nang palapit ang boses niya hanggang sa makarating sila sa harap ko.

Love With Dinero (Rich Boys Series#1)Where stories live. Discover now