Miyav *Texting* (BxB)

4.BÖLÜM

Selam .d

Artık yorum yaparsınız .d

İyi okumalar ❤️

**********************************

Kapının önünde durup çalıp çalmamak arasında gidip gelirken dudaklarımı ısırdım.  

Ellerim istemsizce titriyor,  geri kaçmam için bacaklarım ileri gitmiyordu bile.

Eğer eve girersem yine her akşam yapılan şeyler yapılacaktı.

Keşke insan ailesini seçebilseydi. Belki ailem olmamasını isterdim.

Kapı açıldığında irkilip bir adım geriye çıktım. Anne dediğim kişi kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

"İçeri geç." dediğinde kafa sallayıp içeri geçtim.  Hızla odama geçmek isterken o adamın sesini duydum.

"Su getir bana!" sert sesi kulaklarıma ulaştığında daha da titredi ellerim.   Çantamı indirip köşeye bırakıp hızla mutfağa girdim.  Bir bardak su alıp sakin olmaya çalıştım. Ellerimin titremesi buna izin verseydi sakindim aslında.

Salona geçip suyu dökmemeye çalışarak suyu verdim.  Elimden alıp içince arkamı dönüp gideceğim sırada tekrar konuştu. "Anneannen yanına çağırıyor seni."

Kaşlarımı çatıp tekrar ona döndüm. "Neden?" dediğimde omuz silkip "onunla yaşamanı istiyor. Bunak kadın öldü ölecek bir de ne olduğu belli olmayan birini yanına çağırıyor." dedi.

Sabır.

"Bak, ne olduğum belli. Gay olmam benim insan olmadığım anlamına gelmiyor. Ben senin spermlerinle oluştum. Senin genlerini taşıyorum.  Bana hakaret edip boktan şeyler söylemen beni ilgilendirmiyor, kendi kendine etmiş oluyorsun." dedim.

Yalan söyledim, ilgilendiriyor.

"Siktir git." deyip umursamaz bir şekilde haber izlemeye devam edince gözlerimi kapatıp tüm nefretim ile geri açtım.

Artık susmak yok!

"Sekiz yaşında  benimle gülüp eğlenmen, bana dünyanın en mükemmel insanıymışım  gibi davranmanı daha dün gibi hatırlıyorum baba. Bana her zaman 'güçlü oğlum benim'  ve 'sen benim oğlumsun' demeni özledim. Aynı kişiyim ben hâlâ! Hâlâ o sekiz yaşındaki çocuğum. Hâlâ yere düşüp dizimi yaralayınca ağlayan,  gece uykusunda kötü rüya görünce korkup  sana sığınan o çocuğum. Ben aynıyım baba! Aynı! Gözünden sakındığın o çocuğum! Bana bunu yapma, milletin sana salak saçma şeyler anlatmasına izin verme. Onlara değil bana inan baba, beni sev, beni dinle. Yıllardır yapmadığınız şey kalmadı. Hasta olmamama rağmen  psikoloğa bile götürdünüz. Baba ben hasta değilim!"  yere çöküp göz yaşlarımın akmasına izin verdim.

"Birini taciz etmedim ben, yemin ederim. Yalan söylüyorlar baba, ben o çocukları taciz etmedim." göz yaşımı silip ayağa kalktım. "Nefret ediyorsun değil mi benden? Tamam, anneannemin yanına yerleşeceğim. Yüzümü görmeyecek ve ne olursa olsun sesimi bile duymayacaksınız." sinirle odama geçip kapıyı sertçe kapattım.

Yıllardır komşuların yalanlarına inanmış bana eziyet etmişti. Öz oğluna değil millete inanmıştı. 

Yerde duran bavula bakıp histerik bir kahkaha attım.   Bir yandan kahkaha atıp diğer yandan ağlıyordum. 

Delirdim, gerçekten sonunda delirdim.

Bavulu yerden kaldırıp odama baktım. Masamda duran bilgisayarı çantasına   koyup  bavulun üstüne koydum.  Odamdan hızla çıkıp yerde duran sırt çantamı alıp hiçbir şey demeden evden çıktım.