𝙩𝙝𝙚 𝙣𝙞𝙜𝙝𝙩 𝙬𝙚 𝙢𝙚𝙩 • 𝐤𝐮𝐫𝐨𝐤𝐞𝐧

𝐥𝐞𝐭 𝐠𝐨

İçindeki garip heyecan ile birlikte kapıya doğru yöneldi çocuk. Derin bir nefes aldı ve kulbu yavaşça aşağıya çevirdi. Gözgöze gelmişlerdi anında. Utandı ikisi de, genç başını yere eğdi. Daha çok bakmak istiyordu fakat nedendir bilinmez utanıyordu.

Kuroo, Kenma'nın çenesini nazik bir şekilde tutarak kendisine bakmasını sağladı. Onun bal renkli gözlerine baktı iyice.

Sonunda, sonunda karşısındaydı. Sonunda o güzel gözlerine rahatça bakabiliyordu, yakalanma korkusu olmadan. Yakalanırsa âşık olduğumu anlar diye düşünürdü hep. Fakat Kenma onun varlığından haberdar bile değildi. Daha önce hiç konuşmamışlardı hatta.

İkisinin arasında sessizlik hakimiyet sürerken çocuk bu sessizliği bozmak adına Kuroo'yu eve davet etmişti.

Kenma etrafa boş boş bakan Kuroo'yu kendi odasına çekiştirmişti yavaşça. Kuroo, Kenma'nın çalışma masasının önündeki pencereye gidip hemen karşısında duran pencereyi parmağıyla gösterdi "Bak bak burası benim odam, sürekli seni izlediğim ve en sevdiğim yer!" Kuroo'nun bebeksi heyecanına gülümsemeden edememişti, gerçekten bir bebeği andırıyordu.

"Sürekli beni mi gözetliyorsun yani?"

"Yani."

"Hmm"

"Ee, bana soracak soruların yok mu hiç?"

"Aslında bir çok sorum var fakat sürekli aklıma takılan tek bir soru var."

"Sorsana" Derin bir nefes aldı çocuk

"Neden ben? Yani niye gelipte bana âşık oldun ki? Aşık olunacak biri olduğumu sanmıyorum."

"Sen gerçekten iflah olmaz bir şapşalsın" Saçlarını okşayıp tekrardan başladı konuşmaya

"Sana aşık oldum çünkü kalbim seni istedi. Senin o güzel gözlerini, uzun saçlarını, muhteşem sesini... Hem birine âşık olmak için bir neden gerekir mi ki? Âşık olursun çünkü kalbin o kişiyi ister." Bu sözler karşısında daha da utanmıştı Kenma, kendini ilk defa özel hissetmişti.

"Şey, peki nasıl anladın?" Büyük bir gülümseme oluştu Kuroo'nun suratında.

"Yine bir gün seni izlemek için penceremin önüne oturmuştum. Kucağında bir kedi vardı ve onu seviyordun. Karşımda iki tane bebek vardı resmen. Onunla oynarken çok tatlıydın, kalbim bunu görünce çok hızlı atmaya başladı. Aslında kafam karışmıştı çünkü ne zaman seni görsem kalbim sıkışıyor, karnım yanıyordu. Sonra bir arkadaşımı aradım. Seni anlattım, hissettiklerimi. Bana, sen aşık olmuşsun, git konuş onunla dedi. İlk başta inanmadım fakat biraz daha düşününce haklı olabileceğini düşündüm."

"Teşekkür ederim"

"Neden ki?" Kafası karışmıştı, niye durduk yere teşekkür ediyordu ki?

"Beni gerçekten seven ilk kişi olduğun için."