Heaven

Hoofdstuk 1

"Sara verstop jezelf, nu!" Roept men moeder en ze laat tranen over haar wangen rollen. Ik ga snel onder mijn bed liggen en ik hoor men ouders gillen. De deur van mijn kamer gaat open en ik probeer geen geluid te maken. Wanneer de voetstappen weg zijn begin ik te huilen. "Sara? Oh nee, Sara!" Word er door het huis geroepen. Ik herken de stem en loop naar de trap. Sirius staat onderaan de trap bij mijn ouders lichaam. Hij ziet me en ik omhels hem. "Oh thank God dat jij nog leeft!" Zegt hij en houd me stevig vast. Ik begin harder te huilen en hij neemt men armen vast. "Dit komt allemaal goed, ok." Zegt hij en ik knik snel. We verschijnselen naar een vreemde plek.

We staan in het midden van een korenveld en voor ons staat een huis. Een vreemd huis. "Je kleren zit onder het bloed!" Zegt Sirius als hij me voor het eerst goed aankijkt. "Ik viel op weg naar men bed." Antwoord ik. We lopen naar binnen en iedereen kijkt geschrokken op. "Ach liefje wat is er met jou gebeurd?" Vraagt een mollige roodharige vrouw. "Molly dit is Sara, het meisje dat ik moest beschermen, haar ouders hebben het niet gered." Zegt Sirius en er rollen opnieuw tranen over men wangen. Molly zet me op een stoel neer en tilt men shirt gedeeltelijk op en ziet een grote wonde. "Gevallen?" Vraagt Sirius ongelovig. Ik knik zacht maar hij staart me aan. "Nou jongens dat is nou Sara Mitch, ze is de dochter van men beste vriendin." Zegt Sirius vrolijk en gaat zitten.

"Hoe oud ben je liefje?" Vraagt Molly terwijl ze de wonde verzorgd. "V...vijftien" Antwoord ik zacht. "Even oud als Ron." Zegt Molly vrolijk. Nadat ze de wonde heeft verzorgd kijkt iedereen me aan. "Dus, Sara, dit zijn Fred, George, Ron, Hermione, Harry, Ginny, Molly, Arthur en Remus." Zegt Sirius vrolijk. "Sirius serieus, ze kent me al." Lacht Remus. "Voor het geval ze je vergeten was." Antwoord Sirius. "Kom op Sirius, die littekens vergeet je toch niet?" Vraag ik en kijk hem aan. "Ja ok, wat jij wil." Zegt Sirius. "Hoe gaat het met je, lil padfoot?" Vraagt Remus. "Lil padfoot?" Vraagt George lachend. "Ja een bijnaampje." Antwoord Remus. "Behalve dat men ouders beide dood zijn en ik een gat in men buik heb gaat het prima." Antwoord ik. Ron grinnikt door die opmerking.

Best schattig eigenlijk. Iedereen begint met eten maar ik staar enkel naar men bord. "Ga je niet eten?" Vraagt Sirius merkwaardig. "Geen honger." Antwoord ik. Ik kan niet stoppen met denken aan de gil die men moeder nog sloeg voor ze... "kom jij met mij mee." Zegt Ginny en pakt men hand. Ze trekt me mee naar haar kamer en geeft me een piyama aan. "Dan kan die bloederige trui uit." Antwoord ze. Ik knik en glimlach zwak. "Dankjewel Ginny." Zeg ik en ga naar de badkamer. Ik kleed me rustig om.

-Ron POV-
Ginny is net naar boven gerend met Sara. "Oh kom op eet wat? Dat arme meisje is net haar beide ouders verloren en aan die wonde te zien is zij ook aangevallen maar wil ze zich sterk houden!" Zegt mam boos. "Maar dan kan je toch wel honger hebben?" Vraagt Sirius. "Ben je nou helemaal gek geworden? Ze is ocharme vijftien en al wees! Dit kan je der niet aandoen toon een beetje begrip!" Roept mam terug. Ginny komt terug beneden en gaat terug zitten. "Ik heb haar een piyama gegeven die ze kan aandoen aangezien haar trui bebloed was." Zegt ze. "Dat was heel aardig Ginny, liefje." Antwoord mam. Ik ben klaar met eten en loop de trap op. Het boeit me allemaal niet meer wat ze zeggen, niemand doet er wat aan. Iemand zou der nu moeten knuffelen.

Ik loop langs de badkamer en bots tegen Sara die net naar buiten kwam. "Bloody het spijt me." Zeg ik snel. "Maakt niet uit, dat is misschien nog wel het minst vervelende van wat er vandaag is gebeurd." Zegt ze en ik omhels haar zonder erbij na te denken. Ze legt haar armen ook om mij heen, dus ik had gelijk, ze heeft behoefte aan een vriend die haar omhelst. Ik trek haar mee naar mijn kamer en we gaan beide op bed zitten. Ik leg men arm om haar heen en ze rust haar hoofd tegen men borstkas. "Wil je erover praten?" Vraag ik zachtjes. "Nee, dan ga ik weer huilen." Antwoord ze. "Dan zal ik een verhaal vertellen goed?" Vraag ik en ze lacht. "Doe maar." Antwoord ze.

"Toen had Harry zijn naam er helemaal niet ingestopt maar toch werd zijn naam getrokken... Hij moest tegen een gigantische draak vechten en die kwam uit Romania bij mijn broer Charlie vandaan... En toen tegen meerminnen om mij te redden en dat deed hij ook gewoon... Hij redde niet een maar twee mensen... En daarna kwam het doolhof... het eindigde dus best tragisch." Vertel ik en merk dat ze slaapt, als ik naar de deuropening kijk zie ik iedereen staan. "Dat is geweldig Ron." Zegt mam vrolijk en loopt terug weg. "Je hebt duidelijk talent iemand in slaap te krijgen." Lacht Ginny. "Pap, hoe krijg ik der nu weg?" Vraag ik zacht. "Oppakken jongen." Zegt pap en ik leg haar hoofd rustig neer. Ik pak haar op en ze weegt duidelijk minder dan ik verwacht had.

Niet dat ze dik is, ze is mooi maar ik dacht dat ik minder sterk was. Ik leg haar op het bed naast die van Ginny neer. "Dankje Ron!" Zegt Ginny en ik ga terug weg. Ik kom terug in mijn kamer en zie Harry naar me kijken. "Wat?" Vraag ik als ik de deur dicht doe. "Zag er helemaal niet vreemd uit, Ron. Jij met een meisje in je armen." Lacht Harry. "Anders dan jou ging ik tenminste helpen, jij zou als geen ander moeten weten hoe het voelt je ouders kwijt te raken maar het boeide je niet!" Zeg ik geïrriteerd en ga op men bed liggen. "Merlins Ron, wat heb jij ineens?" Vraagt Harry geschrokken en gaat slapen.