Travel Through Time (Lan Wangji/Wei Wuxian) • Tamamlandı

Oğlumuzla Tanışın!

  Lan Xichen her zaman kardeşini tam anlamıyla anlayabilen nadir kişilerden olduğu hakkında gururlanırdı. Hangi durumda olursa olsun, kardeşinin ne düşündüğünü ya da ne hissettiğini bilirdi.

  Wei Wuxian hayatlarına girdiğinden beri bu yeteneği ortadan kaybolmuş gibi görünüyordu. Bugünlerde Lan Xichen, kardeşinin aklından geçenleri tahmin dahi edemiyordu. Lan Wangji bir gecede sessiz, utangaç ve duygularını içine atan gençten evli bir adama dönüşmüştü. Lan Xichen bir anda böyle bir şeyin olmasını hiç beklemiyordu. Böyle bir durum nasıl öngörülebilirdi onu da bilmiyordu zaten.

  Ah, Wei Wuxian'dan kesinlikle hoşlanmıştı ve onu da Lan Wangji gibi küçük kardeşi olarak görmeye başlamıştı. Ama bu tabi ki de hayatının, özellikle bugünlerde, daha mantıklı bir gidişatta yol almasını istemiyor anlamına gelmiyordu.

  Zaman geçtikçe Lan Xichen'in kabul ediş safhasına girmesi kolaylaşmıştı. Kardeşi garip davranıyordu ve kayınbiraderi daha da garipti ama her ikisi de mutluydu ve birbirlerine duydukları sevgi açıktı. Garip hareketlerini görmezden gelebilmek için Lan Xichen'e bu bile tek başına yeterliydi.

  Ya da öyle olduğunu düşünüyordu Lan Xichen, ikilinin artık alışkanlık haline getirdikleri kaybolmalarının dönüşünde. Kardeşi kucağında bir çocuk taşıyordu ve bu durum ne kardeşi ne de Wei Wuxian için şaşırtıcı bir durum değil gibiydi. Lan Xichen içinde giderek artan bir korku hissetti.

  "Xichen-ge!" diye bağırdı Wei Wuxian. Neşeli bir şekilde el sallıyordu.
"Xichen-ge tahmin et ne oldu? Artık bir çocuğumuz var!"

  Lan Xichen karşısındaki ikiliye ifadesizce baktı.

  "Abi," dedi Lan Wangji sakince. Sanki bu durumda hiçbir gariplik yokmuş gibi. "Bu A-Yuan. Wei Ying ve benim oğlumuz."

  Ortamda derin bir sessizlik hakimdi.

  "O senin yeğenin."

  "Evet," dedi cılız bir sesle Lan Xichen. "O... Benim yeğenim. Evet."

  Çocuk Lan Xichen'e çekingence gülümsedi.

  "B-Ben özür dilerim, bu çocuk kim dediniz?" Kardeşi ve Wei Wuxian çıkmaları gereken ufak bir seyahat olduğunu söylemişti ve iki hafta boyunca Bulut Kovuğu'na geri dönmemişlerdi. Lan Xichen bu gezilerinin arkasında bir şey olmayacağını nasıl düşünmüştü kendine şaşırıyordu. Ama kesinlikle, yanlarında bir çocukla geri döneceklerini beklemiyordu. Gerçi bu durum, Lan Wangji'nin yeni tanıştığı biriyle kaçarak evlenmesi kadar garip değildi. Kesinlikle değildi.

  Tuhaf olmasına tuhaftı, ama yine de bu, Lan Xichen'in olay üzerinde detaylıca kafa yormayacağı anlamına gelmiyordu.

  Küçük kardeşi artık bir babaydı.

  Evet, bu günlerde hayatı gerçekten anlamsız bir hal almaya başlamıştı.

...

  "Kusura bakma da kim sana ebeveyn olabilirsin gibi bir şey söyledi?" Jiang Cheng sordu.

  "Hiçkimse," dedi Wei Wuxian, A-Yuan'ın tombik yanaklarını sıkarak. Karşısındaki çocuk ona gülümsedi. "En başından Lan Zhan ve benim harika ebeveynler olacağımızı biliyordum!"

  "Büyük Anne," diye hatırlattı Lan Wangji.

  "Ah doğru... Büyük Anne bizden çok iyi ebeveynler olabileceğini söylemişti. Bu küçüğün annesi birkaç ay önce vefat etmiş, babası da o doğmadan önce... Büyük Anne ilerlemiş yaşı yüzünden ona bakarken oldukça zorlanıyordu. Lan Zhan'la ikimiz ona bağlanmaya başlayınca da..."