Yok Daha Neler

Beren'le Tanışın/Bölüm.1

* KARANLIK GECELERİMİN YILDIZI SE-E-E-E-ĞĞ-NN.!! DIPTA DIPTA DIPTA DIPTA *
Yok artık..! Saat 07:05, çalan alarmın müziğine dikkatinizi çekmek istiyorum.
Sabahın ilk ışıklarına gözlerimi bu saçma sapan şarkıyla açıyorum. Görüşümün netleşmesi ve ilk dakikalardan 1-0 başladığım güne kendimi hazırlamak için 10 saniye kadar tavanla bakışıyorum. Faydası oluyor mu..? Mmm sanırım HAYIR. Okulların açılmasına kossskocaman bir lanet savurarak yataktan doğruldum. 3 aylık tatilin ardından okula geri dönüş alıyorduk ve bu oldukça can sıkıcıydı. Telefonumu komidinden alarak alarmı kapattım. Kim değiştirebilirdi ki alarm müziğimi..? Ah tabii ki Masal'ın işiydi. Masal küçük kız kardeşim. Yani küçük dediğime bakmayın aramızda 2 yaş vardı. Ya sabır çekerek telefonu tekrar komidine bırakarak yataktan kalktım. Penguen edasıyla banyoya girip kayan tipimi önemsemeden çabucak yüzümü yıkayıp çıktım. Ancak kendime gelebilmiştim. Sonuçta 3 aydır erken kalkmıyordum. Ve zorlanmıştım. Tekrar odama geçip akşamdan hazırladığım formalarımı giydim. Evet ilk gün forma giyiyordum. Neden mi..? Eğer Royem Kolejinde okuyorsanız birçok sorumluluğunuz var demektir ve bunlardan en önemlisi okulun kılıkkıyafet yönetmenliğine uygun giyinmekti. Bu da demek oluyor ki forma olmadan okuldan içeri alınmıyordunuz. Okul bu konuda çok sıkıydı. Formamız, üzerinde okulumuzun amblemi olan turkuaz bir t-shirt ve krem rengi şorttan ibaretti. Çabucak giyinip aynanın karşısına geçtim. Saçlarımı düzeltmekle uğraşamayacaktım. Kendinden düz ve açık kumraldılar. Dün gece toplayıp uyumuştum ve fazla dağılmamıştı. Hatta şuan gayet spor bir hava katmıştı. Küçük çapraz bir çantaya da kalem silgi vs attıktan sonra odadan çıktım. Evde ses seda yoktu. Büyük olasılıkla Masal benden önce çıkmıştı. Derslerinin saat 07:00 da başladığımdan bahsetmişti. Bizimki ise 08:10 da başlıyordu. O yüzden erkenden uyanmış olmalıydı zavallım(!). Mutfağa girip çantamı kapının yanına bıraktım. Annem erken çıkmış olmalıydı ki masanın üzerinde kahvaltılıklar duruyordu. Masada tek başıma kahvaltı yapmak istemiyordum. Dolabı açık atıştırmalık birşey var mı diye göz gezdirdim. Arkada bana adeta göz kırpan sandviç ekmeklerine aşkla baktım. Gelin bana bebeklerim..! Tam uzandım alıyordum ki reçel kavanozlarından birkaçını düşürüyordum. Son anda-süpersonik reflekslerim sağolsun- yakaladığım kavanozu geri yerine bıraktım. Herzaman sakar bir insan olmuştum aslında. Bu sefer daha dikkat ederek ekmekleri aldım. Biraz salam, kaşar peyniri ve domates birazda şeyden... İŞTEE müthiş kahvaltım. Bulduğum kutu meyvesuyunuda kaptığım gibi çantamıda alıp mutfaktan çıktım. Vestiyerden siyah kapşonlu ceketimide aldım ve kapıyı çekip evden çıktım. Asansörün düğmesine basıp beklemeye koyuldum. Beklerken bir yandanda sandiviçimi bir goril edasıyla yemeye devam ediyordum. Asansör gelince içeri attığım ilk adımda manyak gibi gibi öksürmeye başladım. Mmm hayır, ağzıma tıkıştırdığım büyük ekmek parçası yüzünden değildi kesinlikle. Artık nasıl bir varlık üzerine tüm şişeyi boşalttıysa leş gibi parfüm kokuyordu. Hayır normal parfüm de değildi bu yaşlı teyze kokusuyla esans karışımı berbat bir kokuydu. Mukoza tabakalarımın eridiğine bahse girebilirdim şuan. Zar zor yaşam mücadelesi verdiğim 10 saniyelik asansör yolculuğumun sonlarına gelmiş bulunmaktaydım. Kapı açılır açılmaz kendimi dışarı nasıl attım inanın bilmiyordum. Allahım ne olur üzerime sinmiş olmasın..! Apartmandan çıktığım gibi derin nefesler alarak kendimi bahçeye attım. Yarım kalmış meyve suyum ve sandiviçimi de sitenin başına gidene kadar bitirmiştim. Vuhuu sitemizin kırocan tayfası da burdaydı. Ya bu çocukları hiç ayrı görmüyordum hep birliktelerdi. Hatta yazın Masalla "Fosforlu adidas team" adını vermiştik bunlara. Değişik tiplerdi. Gerçi bana bulaşmadıkları sürece sorun yoktu. Sitenin çıkışına yaklaşınca bana döndüler. Hepbirlikte. Hepsi. Bana bakıyordu. Iyy cidden rahatsız ediciydi. Neyseki aralarında birkaç şey konuşup kendi muhabbetlerine geri döndüler. Bende servisçimiz Cengiz abiyi beklemeye başladım. Special VIP servisim var diyip övünmelerini özlemiştim. Apaçi falandı ama iyi adamdı aslında. Ben düşüncelere dalmışken önümde ağır modifiyeli bir okul servisi durdu. Cengiz abinin "Special VIP" servisinden başka birşey olamazdı zaten. Minibüse binen yaşlı teyze edasıyla derin bir nefes alıp 'Haydi Bisssmm..' Diyerek servise ilk adımımı attım. 3 ay sonra okula dönüyorduk. Hadi bakalım..! BEREN'İn DÜNYASINA HOŞGELDİNİZ.
Bölüm ishafı: silannn
Wattpad deki ilk hikayem ve gerçekten heyecanlıyım. Bu süreçte en büyük destekçilerimden Şilan Tel'e teşekkür ediyorum. Burdan ilham kaynaklarım Melis Arjen Kaya, Hatice Çelik, Rojda Ermanoğlu, Yusuf Günsel, Bahtiyar Karagüzel, Burakcan Budakın ve Mehmet Deniz hepinize teşekkürler.