Yok Daha Neler

Bölüm.8

Multimedia Kerem 😜

Artık daha fazla debelenmeden kendimi kavganın akışına bırakmıştım. Taa ki biri kolumu tutup çekene kadar..

Çekilmeyle birlikte birinin göğüsüne yapışmıştım. Burnuma gelen 1 million kokusu beni benden almıştı resmen. Bir dakika bunu kullanan tanıdığım bir tek kişi vardı. Hemen beni saran kollardan kurtulup kafamı kaldırmıştım "Kerem ?!" Oha Keremin burada ne işi vardı. Hayır yani kafama yediğim sayısız darbe sonucu halisülasyon falan görmüyordum değil mi ? "İyi misin sen ? Şu haline bak !" Kaşlarını çatmış bana bakıyordu bense hala şoktaydım sonrada bim'e-tamam sustum vurmayın!-
" Kerem inanamıyorum senin burada ne işin var ?"
Kerem tam ağzını açmıştı ki Begümün hala kavga ettiği aklıma geldi ve hızla arkamı döndüm. Fakat ortada kimse yoktu ve çalan zille birlikte koridor kalabalıklaşmıştı. Ahh bu zilin sesi beni öldürüyor..! Kafamın içinde sayısız fil break dans yapıyordu sanki.
Kerem'i tuttuğum gibi bahçeye, sakin bir köşeye çekildik. Şimdi merak ettiniz değil mi ?
Kerem benim bebeklik arkadaşım. Herşeyden, herkesden öte bir yeri vardı bende. Tam bir yaşından beri birlikte büyümüştük. Fakat iki yıl önce Filiz teyzenin işleri yüzünden taşınmışlardı. Filiz teyze benim ikinci annem gibiydi. Kısacası kardeş gibi büyümüştük. Küçükken parkta bana sataşan çocuklardan hep Kerem beni korumuştu. Orta okulda çocuğun biri saçımla oynadı diye üzerine atlamış, ağzını yüzünü dağıtmıştı sonrada disiplin kuruluna gönderilmişti. Ahh ah ne günlerdi.. Küçücüktük ve Kerem ona rağmen fazla korumacıydı.
Bankta oturuyorduk. Ona sarılmış kafamı da omuzuna koymuştum. O ise kolunun birini belime diğerini ise koluma sarmıştı. Yani dışarıdan bakan sıradan biri sevgili olduğumuzu düşünebilirdi. Ama biz kardeş gibiydik. Kimsenin ne düşündüğü umrumda değildi açıkcası.
Uzun süre susuşumuzdan sonra "Bu okula kayıt yaptırdım.." Keremin bu sözünden sonra gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Şaşkınlıktan konuşamamıştım bile "Ne?" Diyebilmiştim kendimin bile zor duyabileceği bir sesle. "Öyle" omuz silkti. Ani bir şekilde ayağa fırlamıştım. "Seni şapşal neden daha önce haber vermedin ha ?!!!" Kerem de benimle birlikte ayağa kalkmıştı. "Bak öncede-" sözünü kesip bağırmaya başladım. "Delii misin Kerem bu harika bir haber!! BerKer sonunda tekrar bir aradaaaa!!!!" Bir yandan bağırıyor bir yandanda kahkahalarla gülüyordum. Gaza gelip Kerem'in sırtına atlamıştım o ise gülerek beni kaldırmış ve koşmaya başlamıştı. İnanamıyorum hala Kerem bizim okula geliyordu. Mutluluktan uçabilirdim!

Daha sonra sınıfa çıkmıştım Kerem ise işi olduğunu söyleyip gitmişti. İlk iş Begümü görmem gerekiyordu. Acaba durumu nasıldı ya.. Gerçi dayak yemezdi ki o atardı. Ama üç kıza karşı nasıl sonuçlandı derseniz hiçbir fikrim yoktu. Merdivenlerden çıkarken Ege birden yanımda bitti. "Beren, naber ?" Kafamı sağ tarafımda duran Ege ye doğru çevirdim. "İyi sayılır, seni sormalı ?" Dedim hafif gülümsemeye çalışarak. İki kelime konuşacak halim yoktu ve Begümü bulmam gerekiyordu. Egenin gelişi fazla zamansız olmuştu.
"Bende iyiyim. Aa şey senin şu-"
"BEGÜM!"
Ege'nin konuşmasını kesmek zorunda kalmıştım evet biliyorum yaptığım çok ayıca bir hareketti ama Begümü bulmam gerekiyordu ve onu şu kalabalık öğrenci sürüsünün içinde görür görmüştüm. "E-ege lafını unutma acelem var sonra konuşalım olur mu ?" Ege kafasını sallamıştı. Adımlarımız hızlandırmış, öğrencileri ite ite kalabalığın içinden sıyrılmaya çalışıyordum. "Pardon, özür dilerim, tatlım geçebilirmiyim acaba, açılın, kusura bakma, AAA YETER AÇILIN BE !!" En sonunda patlamıştım ve beğırışımla birlikte yakınımda olanlar irkilmiş ve hemen duvara yanaşmışlardı. Bense begümün duymasını umarak hala bağırıyordum. En sonunda sesimi duyurabilmiştim. Begüm bana doğru koştu. Begümlerde olabilirdi, emin değilim sanırım üç kişiydiler. Begüm birden kolumdan sıkıca kavramıştı. Gözlerim yavaşça kapanırken "Beren! Beren iyimisin?" bir çığlık ve kendimi karanlığın içine doğru ilerlerken buldum..