Love Over | Taennie

9. Bölüm: Sessizlik

Jennie'nin ağzından

"Neden bana sen bakıyorsun?" Dedim , hala başımda dikilen adama.

Buraya geldiğimden beri belki de ilk defa normal konuşabiliyordum, ağlamadan , korkmadan.

"Pansuman konusundan mı bahsediyorsun?" Dediğinde başımı hafifçe aşağıya yukarıya sallayıp onu onayladım.

"Başkası yapamaz çünkü sen benimsin." Sesi her zaman ki gibi net çıktığında düşünüyordum, 'sen benimsin.' Bundan ne anlamam gerekiyordu?

"Anlamadım."

Bana açıklamak için konuşmaya başladı; "Seni ben kaçırdım öyle değil mi? Sen benim malımsın , bana aitsin. Benimsin."

Gözlerimi yumdum , tanrıdan sabır diliyordum. Taehyung'dan korkmasaydım bir sürü şey söyleyebilirdim fakat şimdilik sessizce yutkunmakla yetindim.

Ondan nefret ediyordum , beni ne hale getirdiği ortadaydı. Nasıl bir insan böyle olabilir diye düşünüyordum. Nasıl bu kadar acımasız olmayı başarabiliyordu? Çözmüş değildim.

Konuşmak için araladım dudaklarımı. Tam konuşacakken odanın kapısına vurdu birisi , büyük ihtimal Taehyung'un adamlarından biriydi.

Taehyung, "Gel." Dediğinde kapı hızla açıldı, Seok Jin olduğunu bildiğim adam , kötü haber vereceğini nefes seslerinden çoktan anlatmıştı bize.

"Patron." Dedi , nefes nefese. Konuşmak istiyordu fakat hiddetle inip kalkan göğsü buna engel oluyordu. "Devil.or.angel not bırakmış."

Şaşkınlıkla gözlerim aralandığında Seok Jin'den ayırdım gözlerimi. Taehyung'a bakmaya başladığımda o da tıpkı benim gibi şaşırmış ve bana bakıyordu.

Devil.or.angel'ın ben olmadığımı anlamıştı artık.

Gözlerinden son derece afalladığı belli oluyordu , bir süre bana öylece baktıktan sonra odanın dışına adımlamaya başladı.

Şaşırmıştı, bende çok şaşırmıştım. Burada ki herkes öyleydi.

Taehyung hızla odadan çıktığında Seok Jin de ardından gitmişti, aceleden kapıyı açık bırakmışlardı ve bende gitmek istiyordum.

Bütün cesaretimi topladım , gidersem bana vurur muydu? Belki de vurabilirdi , umursamadım. Merak ediyordum , bunca işkenceyi çekmemi sağlayan kişi kimdi ve nedeni neydi? Aldığım yaralar unutulabilecek gibi değildi ve ortada hiçbir şey yokken acı çekende bendim. Bunun sorumluluğunu Taehyung dahil kimse üstlenmeyecekti biliyordum. Beni bu hale getirme sebepleri neydi? En fazla ne olabilirdi ki? Benim dahil olduğum hiçbir sebep yokken neden acı çekiyordum bunca zamandır?

Karnımda ki yaraya dikkat ederek yavaşça kalktım siyah çarşaflı yataktan. Adımlarımda yavaştı fakat yine de pes etmedim. Önce odadan çıktım, kapının önünde durdum , etrafta kimse yoktu fakat kaçmadım. Kaçmak için delik arayan ben boş kapıdan çıkmadım, sonunda ölümüm bile olsa öğrenecektim. Ben bu yaşadıklarımı bir hiç gibi silebilecek , unutabilecek bir insan değildim.

Burada çokça yıpranmıştım, dayanamıyordum. Ama kimin umurunda? Onlar için önemli olan tek şey para. Gözleri paradan başka bir şey görmezlerdi. Bunlardan birine kendim şahit olmuştum, Kim Taehyung'a.

Parasına daha çabuk ulaşabilmek için düzgün araştırmadığına o kadar emindim ki. Düzgün araştırsaydı burada olmazdım çünkü. Burada ne işim vardı ki benim? Korktuğum her şeyi barındıran kasvetli bir ortamda duramazdım ben.