Falling for you

Hoofdstuk 6

Jaar vijf, ik loop over het perron en zie in de verte de Weasley's staan. Ik ren op hen af en omhels Fred en George. Ze tillen me op en lachen. "Jaa ons favoriete meisje!" Roept George waarbij Ginny hen boos aan kijkt. Ik omhels Ginny, Ron en Harry ook. We gaan de trein in en ik zit weer bij Fred, Oliver en naast George. Onderweg stoppen we en hebben geen idee waarom. Maar een koude lucht komt in en een dementor opent de deur van de coupé. Ik verstop me achter George maar hij wil mij duidelijk hebben. Het voelt ineens alsof ik niet meer helder kan denken en al het leven uit me gezogen word totdat iemand iets doet. "Expecto Patronum!" Hoor ik nog voor ik blackout.

-George POV-
Violet is flauw gevallen en de man die de spreuk zei kijkt ons aan. "Hier, als ze wakker word geef der wat chocolade." Zegt hij en ik neem het aan. "Wat was dat meneer?" Vraagt Fred. "Een dementor, Harry is ook flauw gevallen, ze moesten duidelijk de Potters hebben." Zegt hij en hij loopt verder. Oliver trekt de deur terug dicht en de trein rijd weer. Ik leg men arm om Violet heen en trek haar wat omhoog want ze was gezakt. Ze word langzaam wakker en kijkt me aan. "W...wat was dat?" Vraagt ze en ik geef der de chocolade. "Dementor, hier neem dit. Volgens de man die je redde zou het helpen." Zeg ik en ze knabbelt er lichtjes op. "Iemand een stukje?" Vraagt ze en geeft ons alle drie een stukje van haar chocola.

--=--

-Violet POV-
Ik loop door de gangen om professor Lupin te bedanken voor het redden in de trein al is dat een maand geleden. Ik open de deur van zijn kantoor en hij glimlacht naar me. "Waar heb ik dit aan te danken miss Potter?" Vraagt hij en ik sluit de deur achter me. "Nou ik wilde u nog bedanken voor het redden in de trein van die dementor." Zeg ik en hij glimlacht. "Natuurlijk ja, wel graag gedaan." Zegt hij. "Maar professor, wat deed die daar eigenlijk en waarom enkel op Harry en mij?" Vraag ik en ga zitten. "Nou de dementors zijn op zoek naar de ontsnapte gevangene van Azkaban, Sirius Black. Volgens mij zaten ze op jullie omdat jullie Potters zijn, sinds die overleving best bekend." Zegt hij. "Maar ik herinner me iets, iets korts en ik weet niet of het klopt maar ik wilde het u toch vragen, ik was drie toen Voldemort men ouders vermoorde en ik kan me een klein moment herinneren een aantal maanden daarvoor dat ik u heb gezien." Zeg ik.

Hij glimlacht. "Jou ouders waren goeie vrienden. Jou vader James, ik, Peter Pettigrew en Sirius Black waren de vrienden hier op Hogwarts. We waren altijd samen en haalden kattenkwaad uit. Maar een van die vrienden heeft ons allen voor de gek gehouden en is uiteindelijk naar de donkere zeide overgekropen, Peter Pettigrew. Hij lekte de locatie van je ouders, hij heeft Sirius geframed en daarom is hij ontsnapt. Hij wil wraak nemen op Peter wat ik begrijp." Zegt Lupin en ik sta er stil van. "Dan wil ik helpen." Antwoord ik. "Professor, ik weet dat u een weerwolf bent maar ik vertel het niemand, beloofd." Zeg ik en hij omhelst me kort wat best warm aanvoelt. "Ga nu maar Violet." Zegt hij en ik knik.

--=--

-George POV-
Kerstmis! We zitten in de burrow en deze keer is Hermione er ook bij. We praten over het eerste trimester wanneer ik haar hoofd tegen men schouder voel. Een warm gevoel strekt zich over mijn lichaam en ik kan niet anders dan glimlachen. "En ze slaapt weer." Zegt Fred. "Jup traditie doorgekomen." Zegt Bill. "Welke traditie?" Vraagt Hermione. "Nou sinds haar eerste jaar brengt ze kerst met ons door en valt ze elke avond voor kerst in slaap tegen men schouder." Zeg ik en sta op. Ik hef haar op en draag haar naar Ginny's kamer. Ik leg haar op bed zoals gewoonlijk dek haar toe en ga naast haar zitten. Ik veeg het plukje haar uit haar gezicht dat er altijd lijkt te zitten en glimlach. Ik wil opstaan als ik gebrom hoor. "Ge... geobsg..." hoor ik. Da's onduidelijk denk ik en wanneer ik men oor dichter bij haar mond hou hoor ik het. "George..." ze mompelt mijn naam in haar slaap. Ik druk een kus op haar voorhoofd en loop naar beneden. "Jij ziet er blij uit." Zegt pap als ik ga zitten. "Ze mompelde men naam in haar slaap." Zeg ik en ze kijken me aan. "Schattig!" Roept Fred.

--=--

-Violet POV-
Ik volg professor Lupin naar de womping willow en loop achter hem naar binnen. In een klein hutje zien we Harry, Ron en Hermione maar ook Sirius. "Daar is hij!" Zegt Sirius zo gek als wat. "Ik? Hij is geschift!" Roept Ron. "Niet jij domoor, die stomme rat van je!" Roep ik. Iedereen kijkt me aan. "Wat?" Vraagt Harry. "Dommerikken, dat daar is Peter Pettigrew! Hij is de reden onze ouders dood zijn Harry, en als het aan mij ligt vermoord ik die stomme rat!" Roep ik. Sirius kijkt me grijnzend aan. "Is dit de dochter van James en Lilly! Ah wat ben jij groot geworden zeg!" Zegt Sirius glimlachend. De rat loopt uit Ron's handen en Remus raakt hem waardoor hij mens word. Ze drijven hem in een hoekje. "Remus, Sirius men oude vrienden!" Zegt hij. "Oude vrienden? Zal ik je even oude vrienden voor je kop slaan!" Roep ik en pak men stok. "Violet nee! Je wil toch niet naar Azkaban?" Vraagt Harry. "Oh maat Harry we gaan het eruit laten zien als een ongeluk! Iedereen denkt toch al dat die mafkees dood is!" Roep ik. Harry pakt de stok uit men handen en houd Remus en Sirius tegen. Die rat rent naar buiten en we volgen. Nu ik men stok terug heb.

Buiten veranderd Remus langzaam en iedereen gaat achteruit. Wanneer hij wolf is kijkt hij naar Harry en de anderen. "Remus!" Zeg ik zacht. "Wat doe je gek?" Vraagt Ron. "Remus rustig, het komt allemaal goed! Gewoon ademen." Zeg ik zacht en kijk hem recht in de ogen aan. Zijn ademhaling kalmeert en men ogen worden paars. Langzaamaan veranderd hij terug in een mens. "Wat? Hoe deed je dat?" Vraagt Sirius. "Ik heb nogal een ding met dieren weten te ontwikkelen. Men pleegmoeder is een heks die met dieren kan praten, ze leerde het me." Zeg ik. "De rat is nogsteeds weg!" Roept Hermione.

--=--

Het einde van het schooljaar. Ik neem afscheid van Harry, Ron, Hermione en Ginny en kijk dan de tweeling aan. "Tot over twee maanden kleine paddenstoel!" Zegt George en omhelst me. Fred gaat mee in de omhelzing en ze heffen me zoals gewoonlijk op. "Ik ga jullie missen." Zeg ik snikkend en ze knikken.

Vanaf hier begint het verhaal echt pas dus het begint in hun zesde jaar op Hogwarts dit waren slechts de opbouw van het verhaal.