Falling for you

Hoofdstuk 5

Het vierde schooljaar ondertussen. We lopen over perron 9 3/4 en ik zie de Weasley's. Maar geen Ron of Harry. Ginny gaat dit jaar ook naar Hogwarts. "Jongens!" Schreeuw ik en omhels hen. Ze vangen me op en draaien me in het rond. "Hoe gaat het met onze bestie!" Vraagt Fred hysterisch. "Goed met jullie?" Vraag ik lachend. Ook Ginny omhelst me en ik kijk rond. "Waar zijn Ron en Harry?" Vraag ik. "Ze zijn vast al in de trein." Antwoord George. We gaan de trein in en ik zit bij George, Fred en Oliver zoals altijd. We praten over de zomer en over Quidditch.

--=--

We zitten in de great hall en dan komen Harry en Ron binnen. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik zodra Harry naast me komt zitten. "Het perron sloot, dus hebben we de auto gestolen en zijn we hierheen gevlogen." Bekend Ron. "Zijn jullie nou helemaal gek geworden?" Roept Percy maar ik grinnik een beetje. We gaan naar de common room en Ginny zit op men schoot. We praten een tijdje en dan gaan we naar onze dorm. Ik sliep alleen tot dit jaar want nu deel ik men dorm met Ginny wat geweldig is.

--=--

Eerste Quidditch game van het seizoen. Gryffindor zoals gewoonlijk tegen Slytherin. Maar sinds Draco de nieuwe zoeker van Slytherin is moeten wij wel winnen. We vliegen op en doen het gewoonlijke. Er zit ook een coach in het publiek deze keer die ons in de gaten houd. Ik pak de quaffle af en vlieg zo snel mogelijk over en onder anderen, maak loops om ze te ontwijken en gooi de quaffle in de ring van Slytherin. Harry vangt de snitch en iedereen juicht. Tijdens het avondeten die avond komt professor McGonagall naar me toe. "Violet meisje kan je even meekomen?" Vraagt ze. "Heb ik wat gedaan?" Vraag ik en zie iedereen naar me kijken. "Nee, in tegendeel, iemand wil je graag spreken over je Quidditch prestatie." Zegt McGonagall en ik loop mee. Ik hoor Oliver nog: "Waarom enkel zij!" Schreeuwen maar ik loop gewoon door. In haar kantoor staat de coach.

"Goed, aangenaam, Mara Maanhout." Zegt ze en ik schud haar hand. "Violet Potter." Antwoord ik. Het is altijd leuk dat te zeggen. "Ik heb je gezien vandaag en ik vond je prestatie geweldig. Als ze jou niet hadden dan zouden ze niks zijn." Zegt ze en ik voel me trots blozen. "Ik heb een team, en als je zeventien bent en nogsteeds geïnteresseerd in Quidditch dan kan je joinen als je wil." Zegt ze en geeft me een kaartje. "Maar natuurlijk heb ik nieuws voor nu, want ik heb misschien wel iemand gevonden die jou team een extra boost wil geven. Hier." Zegt ze en allemaal gloednieuwe bezems staan klaar. Ook allemaal nieuwe outfits. "Verdiend." Zegt ze en gaat weg. Ik neem de cadeaus mee en ga de common room in. "En?" Vraagt George. Iedereen is meteen stil. "Nou ik heb een hele goeie indruk gemaakt." Zeg ik en toon de bezems en outfits. "Woah!" Roept Oliver.

--=--

-George POV-
Het is kerst en we gaan dit jaar wel weer naar de burrow. Charlie en Bill zijn er ook weer en Harry mocht ook komen. We zitten op de zetels en Ginny praat over hoe goed Violet was in Quidditch maar natuurlijk valt dat meisje weer in slaap tegen men schouder. "Man, is ze gewoon moe of doet ze het express?" Vraagt Fred lachend. "He! Onderbreek traditie niet! Dat is iets tussen haar en mij." Zeg ik. Harry, Ginny en Ron giechelen. Ik sta op pak haar op en draag haar naar boven. Ik leg haar opnieuw op het bed in Ginny's kamer en ga op de rand van haar bed zitten. Ik veeg een plukje haar uit haar gezicht en kijk haar even in stilte aan. Ze is zo mooi, en schattig. Ik sta terug op, dek haar toe en geef een kus op haar voorhoofd voor ik terug naar beneden wandel. "Hoe ging het?" Vraagt Fred. "Zoals de drie jaren ervoor." Antwoord ik en ga terug zitten.

--=--

-Violet POV-
Het einde van het schooljaar. Harry heeft Ginny's leven gered daar wat het allemaal veel erger maakt. We lopen over het perron heen en slenteren naar onze ouders die samen staan. Ik omhels Ginny, Harry en Ron. "Vaarwel broeder!" Zeg ik zo dramatisch mogelijk. "Vaarwel zuster!" Antwoord Harry voor we beide in lachen uitbarsten. Ik kijk naar Fred en George. Ze pakken me beide vast en tillen me op zoals elk jaar. "We gaan je missen klein uilskuiken." Zegt Fred snikkend. "Ik jullie ook stelletje barbaren." Snik ik. Ze zetten me neer en we gaan allen onze eigen wegen.