Anonim /Texting/ (DÜZENLENİYOR)

Anonim-27

Medya: Bölümde göreceksiniz. İstediğim gibi bir yüzük resmi bulamadığım için kendim çizmeye çalıştım.

İYİ OKUMALAR

"Tam burada gözlerinizin içine bakacaksınız. Birbirinizden etkilenir bir şekilde hareket edeceksiniz. İlk başta Demir, sen Leyla'ya yaklaşacaksın. Leyla sen gözlerini kapatacaksın..."

Gerisini dinlemeden daha doğrusu dinleyemeden Yalçın'a baktım. Ben hiçbir şekilde, evlenmeden veya nikah kıymadan böyle bir şeyi istemiyordum ki...

Onun bana yaklaştığını görünce gözlerimi kocaman açıp ona bakmaya devam ettim. Gerçekten öpecek miydi?

Ellerini yanaklarıma koyup bana kaşlarını kaldırarak ve kafasını eğerek baktı.

"Korkma... Sadece yan tarafı." Tam olarak ne dediğini anlayamamış olsam bile ona güvenerek onayladım. Hemen hemen iki haftadır sete birlikte gidip geliyorduk.

Dudağımla yanağım arasındaki o küçük yerde baskı hissedince ancak kendimi toparlayabilmiştim. Öpmüyordu... Sadece o izlenimi vermeye çalışıyordu. Ben ise ne yapacağımı tamamen unutmuş bir şekilde, gözlerim kapalı neler olacağını bekliyordum.

Yavaşça geri çekildi. Bundan cesaret alarak gözlerimi açtım bende. Karşımda gülümseyerek bana bakıyordu. Onun gülmesine karşılık istemsizce benim dudak kıvrımlarım da hareket etti.

Ama o an... O an öyle bir şey oldu ki bunun rüya olup olmadığını kaç defa sorguladığımı hatırlayamıyorum. O zaman ki hislerimi tam olarak anlatamam. Çünkü anlatmaya kelimelerim yetmez. Gerçi şuan yaşadığım şeyin de gerçek olduğu hakkında şüphelerim var...

Önümde tek dizini kırıp diz çöktü. Hâlâ daha anlayamamıştım ne yaptığını. Veya anlamak istemiyordum. Tek elini üzerindeki paltosunun cebine attı. Geri çıkardığında elinde siyah, dokusu dıştan bakılınca kadifeye benzeyen bir kutu vardı.

Mümkünmüş gibi gözlerimi daha çok açarak elindeki şeye bakıyordum. Veya yüzük kutusuna mı demeliyim?
Gözlerimi kutudan çekip onun gözlerine baktım. Ağlayacak gibiydi. Asıl benim bu halde olmam gerekmiyor muydu?

Kutuyu hızlı bir şekilde açtı. Hâlâ daha gözlerime bakıyordu. Nefes almayı unutmuş gibiydi, benim gibi...

"Benimle... Benimle birlikte bir ömür geçirmeye var mısın?"

Daha sonra sadece benim duyabileceğim bir şekilde ekledi. "Benim kadınım olmaya ilk adımı atar mısın?"

Cevap vermek yerine ellerinden tutup ayağa kaldırdım. Yaşlı gözlerimle onun gözlerine bakıyordum. Titreyen ellerimiz birbirine eşlik ediyordu âdeta.

Kollarımı boynuna dolayıp sıkıca sarıldım ona. Anında elleri sırtımı buldu. Başım omuzunun üzerindeki yerini bulmuştu çoktan.

"Evet." Diye fısıldadım. "Hayatımdaki tüm adımlara seni ortak yapmaya hazırım. Peki ya sen?"

Kollarını benden ayırıp kutudaki yüzüğü parmağıma taktı. O sırada yüzüğü incelemiştim. Bu bir tektaş değildi. Onun yerine gümüş; iki tane yaprak birbirine destek olur bir şekilde koyulmuştu.

"Hocam böyle bir senaryo yazmıyor!"

Setten birinin dediğiyle tüm dikkatimiz dağılmıştı. Gülüşlerimiz kahkahalara, kahkahalarımız karın ağrısına karışmıştı.

Sonra ne mi olmuştu? Eee o da diğer bölümde gelecek inşallah...

YORUMLAR PAZAR GÜNLERİ OKUNACAK!

VOTE                VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.
   👇