Fake Idol [Durduruldu]

|Eleven|

Her zaman akranlarıma oranla kırılgan birisi olmuştum. Maalesef ki bahsettiğim kırılganlık sadece ruhani olarak değil fizikseldi de. İnsanların tabiriyle 'çıtkırıldım' olarak çağırılan kişiydim.

Hatırlıyorum da 8-9 yaşlarındayken arka bahçemizdeki ağaç evindeydik, abim ve Taeyong'la beraber üçümüz. O zamanlar abimde bu kadar girişken birisi değildi ve kardeşleri olarak biz onun en yakın arkadaşlarıydık. Hiçbir zaman ayrılmıyor, ne yaparsak birlikte yapıyorduk.

Öğle yemeği için ağaç evden ayrılırken nasıl olduysa merdivenden ayağım kaymıştı ve ben yaklaşık 1,5 metre gibi bir mesafeden düşerek kolumu kırmıştım. Tabi ki bu tek vukuatım değildi, bazı zamanlar başıma ardı arkası o kadar çok şey gelirdi ki artık neredeyse kimse inanmıyordu.

Hastane odasının beyaz tavanına bakarken yine aynı durumla karşı karşıya kalmamı düşünüyordum. Bu safer ardı arkası kesilmeyen suçlamalar ve inançsızlıklar Taeyong adınaydı ama olan bana olmuştu zaten.

Üç saatte bir doktor ve birkaç hemşire başıma gelip kendi aralarında *Felemenkçe bir şeyler konuşuyor, ara sıra bana da İngilizce olarak nasıl hissettiğimi falan soruyorlardı. Ve ben tamamen açık olmak gerekirse bok gibi hissediyordum.

(y/n *Hollanda'nın resmi dili.)

3 gündür kapısında tonlarca korumanın beklediği bu özel hastanenin odasına sıkışıp kalmıştım. Abimler gelip ziyaret etse de çok fazla canım sıkkındı bu süre de.

Tüm her şey altüst olmuştu.

Amsterdam'da ki konserin ilk gününde *Johan Cruyff Arena'ya giderken kaza yapmıştım. Daha doğrusu bu bir cinayete teşebbüs vakasıydı. Ve bir intihar girişimi.

(y/n *yaklaşık 55.000 kişilik kapasitesiyle Hollanda'nın en büyük stadı.)

Kırmızı ışığa rağmen diğer ters yönden bir araç direkt olarak olduğum arabanın üzerine doğru gelmişti ve sol taraftan tereddütsüz çarpmıştı.

Açıkçası o anlarda öleceğimi düşünüyordum. Çarpmanın etkisiyle savrulan bedenim ve kırılan cam parçalarının vücuduma saplanışı hâlâ daha aklımdaydı.

Çok şükür ki şoför ve ben ölümcül yaralar almadan atlatmıştık. Fakat bize çarpan kimliği belirsiz kişi arabanın içinde sıkışarak ölmüştü.

İşte başımda yığılı bu kadar koruma ile kırık kolum ve incinmiş bacağımla bu hastane odasında yatma sebebim buydu.

Kendi kendime bir süre televizyona ve telefonuma baksam da canım çok sıkılıyordu yatıp durmaktan. En azından ziyaret saatine 10 dakikadan az bir süre kaldığı için kendimi avutuyordum.

YouTube'da geçen birkaç dakikanın ardından sırt üstü uzanırken ritimle kapı çalındı ve birisi içeriye girdi.

"Hyung? Gelebilir miyim içeriye?"