KARA SEVDAM (TAMAMLANDI)

Bölüm 10

Lütfen eklediğim şarkıyı söylediğim kısımda açarmısınız?
İbrahim için en uygun şarkı olduğunu düşünüyorum.

*****
Bu gece sensizlikle beraber yağdı yağmur üstüme,

Ben ıslandıkça sensizlik büyüdü
Sensizlik büyüdükçe ben daha çok ıslandım. Islandıkça sensiz Daha çok üşüdüm Üşüdükçe sensizlikte kayboldum.

Korkularım büyüdü sevgilim.
Seni kaybetme korkusunun içinde sırılsıklamım artık.

Üşüyorum hemde hiç olmadığı kadar, bedenim buz gibiyken kalbim alevlerin içinde kaldı.

Üşüyor sevdiceğin gel.

Üşüyor gül yüzlü yarin gel sevdiğim gel ne olur.

****

Esra herşeyden bir haber pencerenin kenarında durmuş yola bakıyordu.

İçinde tarifi olmayan bir sıkıntı vardı ama Annesini korkutmamak için bir şey diyemiyordu. Saat on ikiye geliyordu hala İbrahim gelmemişti. Esra dayanamadı sonunda aradı telefonuna ulaşılamıyordu.

İşte o an bir kor düştü yüreğine.
Aynı anda gözlerinden iki damla yaş düştü. "Allahım sen İbrahimimi koru"

Annesi ve babasını uyandırdı anlattı durumu kendine engel olamıyordu gözyaşları sel olmuştu.

Babası hemen Halili uyandırdı,
Oğlunu yanına alıp sokağa çıktı Esrada arkalarından fırladı
"Kızım sen nereye yavrum yağmur yağıyor geç içeri hamilesin"

"Evde duramam anne gidip bende bakacağım ne olur anne"

Babası sağa Halil sola giderken Esra babasının arkasından baktı onunla gidemezdi eve geri yollardı biliyordu o yüzden Halilin peşinden gitti.

"Yenge sen niye çıktın eve dön"
Halilin sesi titriyordu

"Dönmüyorum İbrahimi bulmadan dönmem eve"

Gecenin karanlığında yağan yağmurun altında sokak sokak geziyorlardı. Halil üstündeki ceketini çıkarıp yengesine verdi. Hamile haliyle sokaklara atmıştı kendini. kahvenin önüne gelince Halil yengesine dışarda beklemesini söyledi içeri girip sorunca içine su serpilmişti.

Dışarı çıkınca hafifçe tebessüm etti.
"İsmail ile kahveye gelip çay içmiş sonra beraber çıkmışlar yağmur yağıyor diye belki amcamlara gitmiştir yenge boşuna korkuttun bizi"

Esra birazda olsa sakinleşmişti ama içindeki o his kara basan gibi çökmüşti yüreğine. "Niye aramadı ozaman Halil? Benim beklediğimi biliyor geç kalma dedim ben ona. Bir şey olmuş olmasa mutlaka bana haber verirdi"

"Amcamlara gidelim ozaman ordamı değilmi bakarız orda olmasa bile nerde olduğunu İsmail biliyordur"

Yirmi dakika sonra amcasının kapısının önündelerdi Halil kapıyı çalınca beklemeye başladılar.

Saat iki buçuk olmuştu o karanlık gecede saatler geçmek bilmiyordu.

Kapı çalınca İsmail yerinden fırladı evdeki herkes yatıyordu bir tek İsmailin gözüne uyku girmemişti korkudan kapıyı açamadı, Halil iki üç kez daha çaldı kapıyı. Kapı açılmayınca Esra kapıyı yumruklamaya başladı "açın kapıyı amca"

Evdekiler kapının sesini duyunca sıçrayarak uyanmışlardı İsmail evdekilerin uyanmasından kortu ve koşarak kapıyı açtı nefes nefese kalmıştı korkudan.

Halil ve Esrayı karşısında görünce kanı çekilmişti yüzü bembeyaz oldu bir anda "hayırdır amca oğlu"dedi kekeleyerek.

"Abime ulaşamıyoruz en son kahveye gitmiş sende yanındaymışsın belki burda diye geldik"