Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım...
Onlar çocukluk aşkıydılar.. İki masum melek birbirerine söz vermişlerdi önceden; sonsuza kadar beraber olmak... *** Ama yıllar geçti, ikiside kendi haytlarını kurdular. Fakat Hayat onları tekrar karşılaştırdığında neler yapacaklar?
Okulumuzun şak şakçı takımı, ellerinde koca pankartlarla bağırıyor, haykırıyor, alkışlıyorlardı. Gururum ciğerlerimi kabarttı, soluğumu kesti. Yahu ne de garipti! İlk heyecan geçtikten, o tatlı his tüm vücuduma yayıldıktan sonra fark ettiğim şey, zihnimde güldürmüştü beni. Burası benim evimdi. Bu ışıklar evimin aydı...
Bugün o gün. Augustus'un küllerini dökeceğiz. Benim kül vazomu onun taşıyacağına o kadar eminken, tek aşkımın küllerini dökmek bana düştü. Ciğerlerim ağrıyor. Birkaç külü koklamış olmalıyım. Birkaç küçük Augustus, şu an sinüslerimde olmalı. Canım yanıyor. Sevgilime son bir kez veda etmek üzere vazonun kapağını açıyoru...
Romantizm #1 Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir. Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım. Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına karşın kesin mağlubiyetimi aldığıma kendimi artık tamamen inandırmıştım k...
