Yazmak hayatımın bir parçasıydı artık. Her şeyden herkesten çok onu seviyordum, ona sığınıyordum. Belki içimi sadece ona dökebildiğim için, belki de zevk için. Bilmiyorum ama yazmadan hayat daha zor geliyor. Bir boşluk kaplıyor içimi, sıkışıyorum geçmişte. Yazarak kafamı dağıtıyorum. Soyutlaşıyorum, iyi geliyor. Hastalığımın tek tedavisi sanki. Bir hasta ilaca nasıl muhtaçsa bende yazmaya öyleyim. Dedim ya hayatım olmuş artık. Tek hobim. Tek sevdiğim şey... --- Elimdeki her şey bir anda yere düştü, herşey. Gözlerim sadece ona bakıyordu. Onu inceliyordum, yavaş yavaş, doya doya. Hayal miydi ? Nasıl olabilirdi ki ? Gidip dokunmak istiyordum, gerçekliğini kanıtlamak. Koştum. Her şeyi orada, geride bırakarak koştum. Sadece ona bir kez dokunmak istiyordum. Her hücremde hissetmek. Gülümsedim masumca. Uzun zamandan beri ilk kez...