GÜNEŞİN İÇİNDEKİ KARANLIK

Hayat hiçbir zaman adil değildir. Yani bana hiçbir zaman adil davranmadı.
İnsan kaderi olduğu kişiyi hisseder derler.
Hisseder mi sahiden?
Eğer hissediyorsa, gerçekten o kişi kaderimizse; neden bu gözyaşlarımız?
Bu hayata ne yapmış olabilirdim de tüm cezaları bana kesiyordu?
Karanlık dünyamı nasıl daha da fazla karartabiliyordu?
Aklımda olan tüm bu soruların cevabını bulmak için gidiyordum oraya... Onun yanına!
Ben sana ne yaptım demek, bağırmak, etrafı kırıp dökmek istiyordum.
Gözlerim artık ağlamaktan yanıyordu. Buğulu camdan bakıyordum sanki yola.Her şeyin bir şaka olmasını istiyordum.
Bir kez daha mırıldandım...
Hayat hiçbir zaman adil değildir. Yani bana hiçbir zaman adil davranmadı.
Benim içimdeki karanlığa hoşgeldiniz...