Parmak Uçlarındaki Yabancı

Ayıldıktan sonra bir şey hatırlamayan milyonlarca sarhoş insan vardır. Ama ben onların aksine sarhoş olunca hiçbir şey hatırlamıyorum.

Bencede çok garip.

Ama bundan daha garip bir şey varsa o da uyandığımda cinayetle suçlanmış olmam.

Dizginlenemez bir kişiliğe sahip olmam genelde iyi ama ona benimde söz geçiremem bazen başıma böyle ufak, minicik, küçücük... Pekâlâ! Kabul. Bu sefer kocaman bir bela açtım başıma. Ama ne yapayım ki? İyi geliyordu, bende içtim.

Hatırlamadığım bir gece hakkında, tanımadığım insanların arasında katil damgası yiyerek gerçekleri araştırırken akıl sağlığımın yerinde olmasına hâlâ şaşırıyorum.

Ama evet, durum bu.

Birkaç bardak içkinin bütün hayatıma mâl olacağını nereden bilebilirdim ki? Ah, şu aptal hafızam...

Neyse. Sanırım biraz kafamı dinlemeye ihtiyacım var.

"Barmen! Bana yine aynısından."

***