SON DİRƏNİŞ TƏK VAZKEÇİŞ (Ölüm Çiçəkləri)

Həyat əslində son addımı atacağın anda yenidən başlayar. İnsan öldüyünü sanar ama həyat onu elə bir çəkər ki pəncələri arasına, öldüyün anda yenidən açarasan dünyaya gözlərini. Daha ölü bir şəkildə. Dirənər həyata qarşı amma ölünün dirənişi əslində bir təslimiyyətdir. O an bütün duyğular önündə baş əyər.
Çünki son dirəniş əslində bir vazkeçişdir.

Keçmişi unutmadım. Çünki yaralarımın izi qalıb