''Ayın ışığı gecenin karanlığını kıramadı. Gözyaşları da ona yardım etti ama başaramadı işte. Gece karanlığa aşıktı ,ay geceye...Gece Ay'ın ona daha iyi geleceğini bilmiyordu. Bilemezdi...Ama olsun ay geceye olan aşkından vazgeçmedi. Vazgeçemedi.Onu gerçekten seviyordu. Ama gecede karanlığına aşıktı.Lakin karanlık aydınlığa hasretti. Simsiyah olmaktan bıkmıştı. Sonra ne oldu biliyor musun?Ay geceye olan aşkından vazgeçmedi, kendinden vazgeçti .Kendini gecenin karanlığına esir etti. Belki gece onu biraz olsun sever diye...''

-Pamuk Helvam