Nur

~

Kalbimde sakladım seni

Bana kalsa, bana kalırdın

Hayat dediğin;
          Bazen susmakla başlar,
          Konuşmakla değil.
          Bazen gitmekle iyileşir,
          Kalmakla değil.
          
          Bir avuç hayal,
          Bir tutam cesaret,
          Ve kalbinde sakladığın
          Kırık bir niyet...
          
          Gün gelir her şey yoluna girer sanırsın,
          Oysa yollar bazen de içe döner.
          Kendine varırsın,
          Ne kadar uzağa gidersen git.
          
          Yaşamak,
          Sadece nefes almak değil,
          Bazen vazgeçmeyi bilmektir
          Bazen inadına sevmek.
          
          Yorulursun.
          Ama durmazsın.
          Çünkü bilirsin;
          Her karanlık,
          Bir sabahı bekler aslında...
          

Bazen bir insan hayatına öyle bir yerleşir ki, sanki hep orada olacak sanırsın. Sanki onsuz bir an bile düşünemezsin. Her anı onunla paylaşmaya alışırsın; sevinçlerini, dertlerini, en saçma düşüncelerini bile… O senin sırdaşın olur, ailen gibi, evin gibi olur. Ve işte bir gün, anlamadan, anlatamadan… gidiverir.
          

Birlikte güldük, sustuk, çoğu zaman anlattık,
          Bir kelime yetiyordu, gözler bile konuşmaktı.
          Zaman geçer sanırdık, ama biz geçmeyiz,
          Meğer zaman değil, insanlar değişirmiş sessiz sessiz…
          
          Birlikte kurduk cümleleri, birlikte yıktık duvarları,
          Sen sırtımı yasladığım, ben senin aynandım aslında.
          Ne oldu, nerede koptu ip, kim sustu önce,
          Bilmiyorum… Bazen en yakın olan en sessiz gidermiş meğerce.
          
          Kırgın değilim, belki biraz eksik…
          Bir yerim sende kaldı, bir parçan bende gizli.
          Adını unutmam, unutmam gülüşünü,
          Ama artık biz yokuz, sadece "bizdik" denir günü gününe.
          

Yedi milyar insanın içindeki süslü şiirim. 
          Seni okumak dile ilan, göze derman,
          Kalbe fermandır. 
          Kaderinin acı yanı olmayı istemezdim.
          Ama huzur bahçende ektiğim çiçekleri koparıp atman,
          Kökleri ruhum, ayyaş bir çoban.
          Baharın kaçakçısı  Fidan,
          Mevsimler destan, göz ırmakları hep Ziyan,
          Hayaller roman.
          Geçti umut kervanı burdan
          Kalmadı sana helvam.
          Yere göğe sığdıramadığın gözü kalbi kör sevdan.
          Gemisiz kalmış bir limandan, Kılıfsız bir yastıktan, farkı kalmadığını anlamaktır.
          Pişmanlıklar keşkelerin ibadeti, yarının sınavıdır..
          Ve Bazen kısa kesmek kırgınlıkları unutma çabasıdır..
          

hani sen iyiydin
          halden anlardın
          hani sen git demiyecektin bana
          ve ben herşeye rağmen gelecektim
          içimde bir umut
          ellerimde olgun meyvalar
          dünya nimetleri
          gözlerimde yanıp yanıp sönen bir pırıltı
          ama ne sen gel dedin
          ne de ben gelebildim herşeye rağmen

Diyelim yağmura tutuldun bir gün 
          Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek 
          Öbür yanda güneş kendi keyfinde 
          Ne de olsa yaz yağmuru 
          Pırıl pırıl düşüyor damlalar 
          Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın 
          Dar attın kendini karşı evin sundurmasına 
          İşte o evin kapısında bulacaksın beni  

Dolarsa bir gün gözlerin sevinçten ya da  hüzünden
          Maskeni çıkar yüzünden 
          Dünyanı dünyalara kapamaya çalışma 
          Dur deme gözyaşlarına bekle deme boşuna 
          Gözyaşı durmaz
          Durmaz akar gider doğduğu yere