Belki biraz geciktim ama üzerinden bir yıl geçti o kâbustan farksız günlerin. Kendime çok sordum neden daha fazla insan kurtulamadı diye ama Seçilmişler'de olduğu gibi sihirli bir elin gelip her şeyi düzeltmesini bekleyemezdik de. Birbirimize en çok ihtiyacımız olduğu günlerdi, çok yalnız bırakılsak bile dayanışmalarımız sayesinde atlatabilirdik ancak. Kaybettiğimiz, tanıdığımız veya tanımadığımız o kadar çok insan öldü ki hiç yaşanmamış olmasını diledik. İnsanların ölmeyebileceği pek çok seçenek, pek çok ihmalden kaynaklı görülemeyen gelecek bizi boğdu o günlerde. Genci, yaşlısı, çocuğu... Keşke herkesi kurtarabilmenin bir yolu olsaydı, keşke herkes kimsenin ölmeyeceği dayanıklı binalarda yaşasaydı. Çok üzgünüm, çok kızgınım, çok kırgınım. Daha iyi bir gelecek için... İnsanların eşit, adil ve hayatlarının değerini bilerek yaşayabileceği bir gelecek için uğraşmak ve elimizden geleni yapmak bizim tek seçeneğimiz. Tekrar böyle bir felaket yaşandığında en az yarayla ayağa kalkabilmek için tek yolumuz. Umarım hiçbirimizin ihmallerden ölmediği, eşit ve adil yaşadığı bir geleceğe kavuşuruz.
Sevgilerimle, Aşka Son Darbe...