Ben kalktım ayağa, kanaya kanaya, acıya acıya . O yarayı da kabul ettim o yaranın izini de, kabullenerek kalktım ve kalktığım an daha güçlüydüm, sadece sarsıntılarım oldu o sarsıntılar da benim için bir hiçti, en büyük yıkımı yaşayan bir enkaz eski halini aldıktan sonra aldığı küçük artçı sarsıntılara sadece güler, ta ki aldığı yıkımın daha büyüğü gelip onu yıkana kadar. -Asel