J

OMG SAKA MI

mal mıyım yoksa sadece ben mi sdby kurgusunu abartıldıgı kadar bulamadım

ya bir selam çak ya da bir beşlik

SELAM MILLET!! COMEBACK YAPMIS BULUNMAKTAYIM (｡･∀･)ﾉﾞ

insan günler geçtikçe daha çok özlem duyar eskilere. yanında olmayanların hasretini çeker. bazense tek düşündüğü etkisi dün gibi olan anılar olur. sıkı sıkı sarılmaya çalışır aklına kazınan o anlara. sıcaklığını kaybetmemiş o ana, anlara. boşluğa düştüğünde kırık çerçevelenmiş bir fotoğraftır onu toparlayan. ancak bunlar bir yana zihnine kazınanlar sadece iyi şeyler değil rezil ve aciz hissettiği, gittikçe kendi bedenini küçültmeye çalışan bir bebek gibi göz yaşı döktüğü anlardır. özlenenler geri dönmez, zihninde yaşar. kaçış yolları arar bu ucu görünmez sıkıntıların içinde. dert ortağı ister fakat tek gördüğü soğuk bir odalı ev… evi sıcaklığını koruyan anılarla ısıtmaya çalışır. ama farkında olmadan o soğuktan da etkilenir. geri dönüşü sadece o kişiye olur. bilir onsuz olamayacağını.
          giden gitmiştir, kalan ise evin odasında duvarlar arasına sıkışmış aciz bir beden olarak kalmaya mahkûmdur.

anlarım ki sonbaharsın

değişmemiş hiç :”

benim sana verebileceğim çok şey yok aslında...
          çay var içersen,
          ben var seversen,
          yol var gidersen!

skyfall.

yani bir hiç uğruna mı yaşıyorsun bu ucu görünmez dünyada?