sevmek ne seninle öğrendim. ilk öpücük, ilk sarılma, ilk el ele tutuşma, ilk defa sevmek. gerçekten sevmek ne, seninle öğrendim, seninle hissettim. hissettiremediğin sandığın sevgini, bakışlarında bile hissettim. babama kırıldım, sana sığındım. annemle tartıştım, sana sarıldım. günüm kötü geçti, sen güzelleştirdin. kararttığını düşündüğün hayatıma, yıllardır hiç tatmadığım, bilmediğim huzuru ve mutluluğu getirdin. biliyorum, oturup saatlerce sana bunları anlatsam inanmazsın yine bana. sevgime de inanmazsın çünkü hayat çokça kırmış seni. en güzel anlarım, en güzel anılarım benim. on yedi yaşım. şu an galiba gideceksin ve bu satırları asla okuyamayacaksın ama bil ki hiç istemem gitmeni. gidemezsin ki zaten buradan. bir insan kalbi olmadan nasıl yaşar? sen benim kaburgalarımın içinde ömür boyu mahkumsun. zihnimdeki fırtınalarsın. paket paket sönecek izmaritlerin her birisin. sen bu ciğerlere hapissin. anlayamazsın. istersen hastalıklı olarak gör beni, öylesine bir sevgidir ki bu, adına aşk mı denir bilmem ama, sensiz alınan her nefes zehirdir bana. senden başka bu tene dokunacak her dudak, inim inim inler acıdan. ah sevgilim, cânım. nasıl anlatayım ben sana bu sevgiyi? sığdıramıyorum. ne içime, ne satırlara. gitme, nolur. ben seni, gerçekten. ben seni, çok. ben seni delice değil, öylesine aklım başımda. sevdim. ✧
-0412
