günay

https://hizliresim.com/qzp1czv

biz senle konustuk

ve eğer nefes almadan durabilseydim, kokusunu içime çektiğim son nefesle öleceğim güne kadar kalırdım

beni sevmesen ölürdüm
          beni sevmesen bir çakıltaşıydım şimdi
          beni sevmesen bir duvar gibi sağırdım
          kördüm bir ot kadar
          ölümden acıydım, ölümden beterdim
          beni sevmesen
          dünyayı bütün insanlara zindan ederdim

https://open.spotify.com/track/1qaepM3bloFaNJjfn3q9Eh?si=7cMlFBExTvaYErhvZ0_rvQ

hayatımın hiçbir döneminde şikayet eden olmadım. düştüm, dizlerimin kanını temizleyip kalktım. ağladım, gözyaşlarımı bileğime silip sustum. görünmez olduğumu hissettim, bir koza örüp saklandım içine. sonra sen geldin. düştüm, yaralı dizlerimden öptün. ağladım, omzunu gösterdin. o kozayı beni incitmeden yok ettin, varlığımı hissettirdin. şimdi vücudum soğuk, neredeyim kestiremiyorum. giderek daha da artıyor soğukluk. yine sen geliyorsun, görüntü bulanık. sesini duyuyorum önce uzaktan, feryat ediyor gibisin. sonra ellerini hissediyorum bedenimde, bir sıcaklık geliyor, kollarının arasındayım şimdi. görmüyorsun ama gülümsüyorum. gözlerinin yağmuru üzerime yağıyor, konuşmuyorsun şimdi. oysa duyuyorum ben seni, hep duyuyorum. anlıyorum ifadeni "gitme" diyorsun şimdi. ilk defa şikayet ediyorum, "neden" diyorum tanrı'ya. yine dinlemiyor beni, hiç dinlemediği gibi. çabalıyorum, ruhum boşlukta süzülüyor. ve yüzümde bir gülümsemeyle kapanıyor gözlerim. neye güldüğümü anlamıyorsun. oysa ben görüyorum, sevgili sevgilim. ruhumun bedenimi terk ederken bile senin ruhuna nasıl sarıldığını görüyorum.

sona yaklaştığımızı görüyorsun şimdi. çok uzun yol olduğunu biliyorum, güzel aşkım. ayakta olmak yorucu belki ama sen önümdesin, yüzüme bakıyorsun. "sıkıldım, inmek istiyorum" der gibi ifaden, anlarım ben seni. inmek istersen peşinden gelmem, canını bilirim senin. döner dururum istasyonlar arasında, tekrar aynı vagonda yolun bana düşene kadar beklerim ben seni. 

seni sevmemiş olsam sözlerim yarı yarıya
          gözlerim yarım

kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
          niçün kılmaz bana derman, beni bîmar sanmaz mı?

gelmiş benim ki