||..Zaman akmaya devam ediyordu bense kendimi bir okyanusun ortasında dibe doğru çekiliyor gibi hissediyordum. Saniyeler geçtikçe her yer daha da karanlık oluyordu. Neredeyse hiçbir şey görmemeye başladığımda gülümsedim. Bulunduğum bu durum için gülümsedim. Jiminin endişeyle bana söyledikleri için gülümsedim. Yaşadığım iyi kötü her şey için gülümsedim. Ölüyor oluşuma gülümsedim. Yaşadığım onca kötü anlara inat gülerek her şeyi geride bırakmak için gülümsedim.
Veda ettim. Beni duymasalarda benim için hep yanımda duran sevdiklerime veda ettim. 10 yıldır kafamın içinde benimle birlikte yaşayan o seslere veda ettim. Beni hayatta tutan nefeslerime veda ettim.
Ben jeon jungkook yaşamı seven ve yaşamak için elinden gelen her şeyi yapan, çevresindeki herkes mutlu bir yaşam sürsün diye çabalayıp onları hayata döndüren fakat kendine gelince hiçbir haltı beceremeyen, tüm acılarını içine atıp kendine yıllarca eziyet eden, asıl benliğini gülüşlerin arkasına saklayan, aslında herkes kadar değerli olan ama bunun bir türlü farkına varmayan kendime veda ettim. ||
