Okumaya başladığınız andan itibaren yanından geçtiğiniz insanların gözlerine daha dikkatli bakmaya başlayacaksınız.
***
İki farklı hayatın birleştiği kümenin yaşanılmaz hali hiç bu kadar sıcak olmamıştı.
Acılarını yüreğinde taşıyan bir kadın; yarala...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tın tın gitmelerinin sonucunda içi sıkılan Afife, elindeki telefonla gün sonu haberlerini okuyordu. En azından okumaya çalışıyordu. Üç kere daha aynı cümleyi okuyup, anlamadığında içinden saydırarak telefonu Pedro'nun kucağına atmıştı.
"Sanırım kafayı yiyeceğim, durdur arabayı!" Arabadan inerek kendisi direksiyonun başına geçtiğinde gazı köklemişti. Sonunda Hamit'in açtığı büyük demir kapıdan girerek evin kapısına ulaştığında, zile basacaktı ki kapının kendiliğinden açılması ve Ela'nın dizlerine sarılması aynı anda olmuştu.
"İyi ki geldin Afife, Berk abi geldi. H-hiç doğru olmayan şeyler yapıyor." Pamir'in arabayı yavaş kullanmasından dolayı Berk onlardan önce eve varmış olmalıydı.
"Tamam küçük, sakin ol. Bir şey yok." Ela ise öyle düşünmüyordu.
"Senin çalışma odana gitti Afife, sonra kırılma sesleri gelmeye başladı. Ç-çok korkuyorum." Duyduğu şeyler hoşuna gitmemiş olacak ki kaşlarını çatarak küçük kıza bakmaya başlamıştı.
"Sen evde yalnız mısın? Annen nerede? Çalışanlar?" Pedro da sanki bir tuhaflığın olduğunu sezmiş gibi vakit kaybetmeden yanlarına gelmişti.
"Annem bir arkadaşına gitti. Beni de evde çalışan ablaya emanet etmişti ama Berk abi herkesi kovunca o da gitmek zorunda kaldı." Bu hayatta her şeyi gören kadının merak ettiği başka bir konu vardı.
"Berk abin sana bir şey yaptı mı?" Duyduğu soruyla kolunu istemsizce arkasına saklayan kıza bakan Afife, kararan gözleriyle birlikte sert bir sesle küçüğe seslenmişti.
"Kolunu göster!" Kolunu açığa çıkaran kızla gördüğü manzara karşısında derince yutkunmuştu. Kızın kollarındaki mor rengini almış parmak izleri oraya ait değişmiş gibiydi. Yine de sakinliğini korumaya çalışan Afife, sesini olağandan daha fazla yumuşatarak söze girmişti.
"Elacığım, bunu sana Berk abin mi yaptı?" Her ne kadar sakin konuşsa da kadın, Ela bir kere korkmuştu. Bu nedenle yalnızca başını salladığında Afife dudaklarındaki gülümsemeyi bozmadan, küçük kızla aynı boya gelip, onu teskin etmeye çalışıyordu.
"Tamam güzelim, korkmanı gerektirecek bir şey yok. Berk abinin canı yaramazlık yapmak istemiş. Sen Pamir abinle biraz şehir turu yap. Ben de Berk abine yaptıklarının çok yanlış olduğunu söylerek uyarayım." Ela, başıyla tekrar onayladığı sırada kadının arkasında duran kişiyi yeni görüyormuş gibi bakarak ona doğru koşmuştu. Daha sonra ise adamın dizlerine sarılıp ağlamaya başlamıştı. Afife ise Pedro'nun kıza dokunmamak için yumruklarını sıktığına birebir şahit olmuştu. Alnında beliren damarı gördüğündeyse onun sinirlendiğini anlamıştı. Nedense onu bu durumdan kurtarmak için araya girdiğinde, Pedro ona teşekkür eden gözlerle bakmıştı.
