Porcelain Dolls || 도자기 인형

10

**το παρακάτω κεφάλαιο περιέχει αναφορές οικογενειακής βίας. Όποιος νιώθει άβολα με αυτό να μην συνεχίσει την ανάγνωση**

"London bridge is falling down, falling down, falling down. London bridge is falling down my fair lady."
Η γλυκιά φωνή μιας γυναίκας ακούγεται μέσα στο σπίτι. Σηκώνει σιγανά μια λευκή τσαγιέρα ρίχνει βαστό νερό σε μια μικρή, άσπρη κούπα με ροζ λουλούδια.
Ένα μικρό παιδί, έξι χρονών, κάθεται δίπλα της. Τα μαλλιά του φτάνουν μέχρι την ωμοπλάτη. Φοράει ένα μακρύ φόρεμα σαν παρμένο από κούκλα, και αναμένει σιωπηλό τις διαταγές της μητέρας του.
"London bridge has broken down, broken down, broken down. London bridge has broken down, my fair lady." Συνεχίζει να τραγουδάει η γυναίκα.
"Μαμά, γιατί φοράω ρούχα για κορίτσια;" Ρωτάει το μικρό παιδάκι. Οι μπούκλες πέφτουν ομοιόμορφα στους ώμους του.
"Επειδή είσαι κορίτσι." Χαμογελάει η γυναίκα. Πίνει μια γουλιά από το βραστό νερό στο δικό της φλιτζάνι και κοιτάζει το κενό, με ένα απόκοσμο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο της και ένα ζευγάρι καστανά, άδεια μάτια.
"Μαμά," λέει πάλι το παιδάκι, "είμαι αγόρι. Εγώ είμαι, ο Jimin."
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων, το απόκοσμο χαμόγελο χάνεται από τα χείλη της γυναίκας. Χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει τον γιο της αρχίζει να γελάει. "Είσαι κορίτσι. Το όνομα σου είναι Min." Λέει μηχανικά και σταματάει να γελάει.
Το μικρό παιδί σηκώνει το λευκό του φόρεμα και δείχνει στην μητέρα του τα γεννητικά του όργανα.
"Κοίτα μαμά, δεν έχουν τέτοιο τα κορίτσια!" Φωνάζει φοβισμένο.
Το χέρι της γυναίκας προσγειώνεται με δύναμη πάνω στο μάγουλο του παιδιού. Τα μάτια της βουρκώνουν και τα χέρια της αρπάζουν ασυναίσθητα την περούκα που φορούσε στον γιο της και την εκσφενδονίζουν μακριά.
"Είσαι κορίτσι!" Ουρλιάζει και αρπάζει το μικρό παιδί σηκώνοντας το όρθιο. Εκείνο, φοβισμένο, βάζει τα κλάματα σιωπηλά. "Είσαι κορίτσι! Λες να μην ξέρω τι γέννησα; Είσαι κορίτσι! Είσαι η μικρή μου πορσελάνινη κούκλα!" Η γυναίκα συνεχίζει να χτυπάει το μικρό παιδί, όσο εκείνο δακρύζει και κοκκινίζει χωρίς να βγάζει τον παραμικρό ήχο.
"Σε σιχαίνομαι! Σε σιχαίνομαι! Το μόνο που ήθελα ήταν μια πορσελάνινη κούκλα!" Η τελευταία σφαλιάρα πέφτει πάνω στον μικρό Jimin κι εκείνος προσγειώνεται στο πάτωμα, με τα μάγουλα του κατακόκκινα.
"Μπροστά στον πατέρα σου είσαι αγόρι. Όμως μαζί μου θα είσαι η πορσελάνινη μου κούκλα, μόνο δική μου. Θα φοράς φορέματα, θα σε βάφω και θα παίζουμε παρέα εντάξει;" Λέει η γυναίκα και ύστερα βγαίνει βιαστικά από το δωμάτιο.