From Runway To The Sky

024

"Let us go and continue the tour?" tanong ni Kayla para lang maka exit kami kay Kristel.

"Hey" hinablot ni Paolo ang braso ko para maglakad kami ng sabay. "Don't stress yourself, okay? Also don't wear heels." 

"I'm a tourism student, I need to wear heels all the time." isa kasi sa standard rules dito sa school ay yung mag heels ang mga tourism students. Para daw mas tumangkad at mas smart tignan, 3 inches lang naman kaya medyo keri na yung heels.

"You should careful." pagapapaalala niya sakin at sabay hawak sa kamay ko.

"Let's go to the near cafe here." aya ni Kayla.

"I'm in the middle of a tour I---"

"They are in the meeting right now. Hindi kami sumama dahil nga sinabi namin na kailangan na namin bumalik sa school namin." sabi ni Paolo na halatang planado ang nagyayari ngayon.

"Yep, we need to go somewhere so get your things." utos ni Kayla sakin. Sakto naman na nasa harap kami ng lockers namin at malapit na sa office kung saan iniwan ko yung bigay ni Paolo kanina este, pinabili ko sakaniya.

May last subject pa ako pero hinayaan ko na at i-cut ko na lang dahil minor subject lang naman at hindi ganoon kaimportante. Kinuha ko na ang bag ko at laptop ko sa locker at inilagay na rin sa bag ang hawak kong iPad. 

Pumunta naman kami next sa office kung saan nandoon ang iniwan kong pagkain. Pagkaamoy ko palang ay bigla na naman akong nagutom at gustong gusto na kainin. Nag patong lang ako ng hoodie sa uniform ko para hindi halatang nagcut ako ng class.

"I brought my car." 

"Okay, were taking your car. We didn't bring our car because our parents pick us up." sabi ni Kayla na naka feel ng relieve na hindi kami magco-commute.

Pumunta na kaming tatlo sa parking ng school para kunin ang kotse. Si Paolo na daw ang magd-drive kaya pumayag ako baka daw kasi kung anong mangyari akin. Medyo binibilisan namin dahil malapit na matapos ang last subject ko kaya magsisilabasan na sila.

"Cancel the near cafe, let's go somewhere peaceful." 

"Why, are you stressed?" tanong ko kay Kayla na nasa likod.

"Not really. We-We just broke up." naiiyak na sabi niya sakin. Si Paolo mukhang alam naman ang nangyayari ako naman nagulat kasi hindi ko rin naman alam na in a relationsip si Kayla.

"I know a place." nakangiting sabi ko kay Kayla. Alam na ni Paolo kung saan kaya dumiretso na lang siya.

Pagkatapos ng ilang oras na pagmamaneho ni Paolo ay nakarating na kami sa destination namin. Nakita ko ang lungkot sa mga mata ni Kayla kaya alam kong makakapag-isip siya ditoo at mabubuhos niya ang sakit na nararamdaman niya.

Umakyat kami sa pinaka taas ng building hanggang sa marating namin ang rooftop nito. Kitang kita ang mga matataas na building mula sa malayo at ang malamig at malakas na hangin na humahampas sa mga balat namin.