Belki bir hataydı ama bu hatayı her seferinde tekrarlamaktan yorulmamıştım.
Şimdi ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
Ruhani hisler dört bir tarafımı sarıyor.
Kaçmak istiyorum ama bir o kadar da kalmak.
Ölüyorum, hissettiğim duygular gözlerimi kör edi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duyduğum rahatsız edici ses ile sıcacık bedene daha çok sokulmuştum. Telefondan geldiği belli olan melodi daha çok zil sesine benziyordu. Ve sanırım bana ait değildi.
Kesildiğini zannettiğim saniyelerde kaşlarımı çatmayı bırakmış, uyumaya devam etmiştim ta ki o ses yeniden gelene dek.
"Jimin telefonuna bak..."
Gözlerime düşen güneş ışıkları ile derin bir nefes aldığımda yatakta bir hareketlenme olmuştu.
"Lisa?"
Duyduğum ses...
Jimin'e ait değildi.
Gözlerimi açtığımda ise karşımda gördüğüm kişi Jungkook'du.
"Jungkook?"
Gözlerimi kırpıştırmak zorunda kalmıştım. Bu gerçek miydi? Bedenimin çıplak olduğunu hissettiğim dakikalarda yutkunmuştum.
"Hayır..."
Bu gerçek olamazdı değil mi?
Dün gece Jimin olduğunu zannederek seviştiğim kişi en yakın arkadaşımın sevgilisi miydi?
"Siktir!"
Jungkook hemen yataktan kalkmış ve üzerine elbiselerini giymeye başlamıştı. Başım da keskin bir ağrı vardı ve gözlerim dolmaya başlamıştı.
"Kahretsin!"
Telefon yeniden çalmaya başlamış bedenime çarşafı daha çok sarmıştım.
"Bunu Jimin'e yaptığıma inanamıyorum..."
Dudaklarımdan dökülen sözcükleri onun duyduğunu zannetmiyordum. Bacaklarımı kendime çekip başımı oraya yaslamıştım.
Jimin'i aldatmıştım...
Onu aldatmıştım...
Sonunda bunu da yapmıştım.
"Efendim."
Jungkook sonunda telefonu açtığında karşıdan gelen ses tanıdıktı.
"Evdeyim."
Jimin'in olduğunu bildiğim ses hızlı hızlı konuşuyordu. Ne dediğini anlamıyordum. Başımı kaldırıp Jungkook'a bakmıştım. O sadece Jimin'i kaşları çatık bir şekilde dinliyordu.
"Şimdi mi?"
Beni merak etmişti. Duyduğum tek anlamlı şey adımdı.
