Fotoğrafımı Çeker Misin? |text|

ÇOK ÖZEL BÖLÜM

LAN SENE BİTİYO şsösşsöwşaça

Mutlu seneler 💸💸💸 (bunu miray yazdı)

FÇM'nin en uzun bölümü oldu (subhanallah ilk defa görenler beğensin)

Eniweyyyyyyy

İşte o beklenen an aq

GİRAY;

Dünyanın en şanslı ve aynı zamanda en bahtsız insanı olabilirdim.

Şanslı kısmı; zengin olmamdı.

Bahtsız kısmı; küfürbaz bir karım vardı.

Gerçekten çok küfür ediyordu, hakaretlerinden geçilmiyordu. Ama ben neyse ki mizacının böyle olduğunun bilincinde olarak gülüp geçiyordum.

Bazen uyandığımda onu beni seyrederken yakalardım. Yüzü kızarır ve "Horluyordun," diyerek işi alaya vurmaya çalışırdı ama ben yemezdim. Yermiş gibi yapardım.

Aslında size yalan söyledim. Şanslı biriydim evet ama bu şansım paramın olmasından değil, beni ömrümün sonuna kadar mutlu edecek bir eşe ve iki de afacana sahiptim.

Üçüncüsünün hatrı kalırdı ama ona daha vakit vardı canım, Allah Allah.

Kendisi dokuzuncu ayına girmek üzereydi. Aramıza yeni bir birey katılıyordu ve ben evi geçindirmekte zorlanacaktım. Şaka.

Zengindim ben.

Parmaklarımı Miray'ın kızıl saçlarının arasında gezindirdiğim sırada homurdanarak göğsüme daha çok sokulunca gülümsedim.

O benim her şeyimdi.

Saçlarının arasına dudaklarımı bastırdığımda içime kokusunu çektim. Öyle bir kokusu vardı ki her içime çekişimde bir kere daha kavruluyordum.

"Bebeğim," dedim, yeni uykudan uyandığım için sesim hırıltılı ve boğuk çıkmıştı.

Miray uyanık olsan üzerime atlardın.

Boğazımı temizledikten sonra "Uyan hadi," dedim. Mırıldayarak sırtını daha çok göğsüme yapıştırdı. Eli karnındaydı.

"Biraz daha," diye söylendi. Ben de uyuyup dinlenmesini isterdim ama çok uyuyunca sersemleşip akşama kadar hiçbir şey yemiyordu.

Tehlikeli zamanlardaydık. Yemek yemeyi bırakırsa karnındaki veledin suyu azalırdı.

Ah ulan ah, karımıza da isteyerek dokunamıyorduk anasını satayım ya.

"Olmaz, Miray. Uyan hadi. Çocuklar da uyanmış olmalı, biz de kahvaltı yapalım. Geç oldu."

Miray'ın dinmeyen halsizliği yüzünden eve yardımcı almak durumunda kalmıştık ve bu biraz olsun Miray'a rahatlık sağlamıştı.

Teklif ettiğim günü hatırlayınca dudaklarımı birbirine bastırarak gülümsedim.

"Oldu," diye söylenmişti. "Eve çıtır bakıcı getirelim de orana burana baksın değil mi? Hayır istemiyorum. Ben çocuklarıma yeter de artarım, harika anneleri var!"

Bunu elinde bir kâse çilekle, halsizce uzanırken söylemesi ironikti.

Çok zorlamıştı ikna edene kadar.