Mee naar waar?
Hoe?
Wanneer?
Ik stel te veel vragen. Die onbeantwoord blijven.
De stem blijft stil, maakt plaats voor een andere. Ook die klinkt bekend.
“Ga niet mee.”
Tegenovergesteld.
“Ga terug, zet een stap terug. Je durft het niet aan, je wilt het niet aan durven.”
Peinzend probeer ik de twee stemmen uit elkaar te houden.
“Het is te hoog, gevaarlijk. Er wacht je pijn.”
De tegenstelling kwelt me.
Het besluiten naar wat te luisteren houdt me bezig.
Het is geen beslissing die zomaar is gemaakt.
JE LEEST
Spring
Short StoryWel. Niet. Wel. Niet. Misschien? Ik weet het wel. Ik weet het niet. Ik weet het wel. Ik weet het niet. Ik weet het misschien? Zwart. Wit. Zwart. Wit. Grijs? Boven. Beneden. Boven. Beneden. Ertussen in? Of zijn er geen drie keuzes? Wat als je een ke...
