Hij was het zeker vergeten.
Mijn ouders die niet meer hier zijn.
Niet meer in deze wereld. Nee die zijn daar, daar waar ik heen wil.
Misschien.
Of zal ik hier blijven?
Met hem?
Het is alsof de stemmen terug zijn maar dit keer ben ik degene die het denkt.
Of dacht ik de stemmen ook?
Ik weet het niet meer.
Een stap zet ik naar achter. De rand voel ik onder mijn voeten.
Nu
of
nooit.
Hey allemaal, vandaag post ik twee stukjes van het verhaal omdat vanaf hier ik twee eindes zal posten. Ik heb besloten het wel te doen. Misschien denk ik eraan om een vervolg te schrijven met meer achtergrond informatie maar dat vervolg zal maar een vervolg zijn op een van de twee eindes. Ik ben heel dankbaar voor de trouwe lezers die ik heb. Ik weet dat ik een paar lezers heb die elk deel van dit verhaal lezen en daar ben ik heel dankbaar voor. Nu ik twee eindes ga schrijven zal het een klein tijdje duren voor ik weer iets post. Ik hoop dat jullie toch nog graag de twee eindes willen lezen en me blijven steunen. Veel liefs van mij :D
JE LEEST
Spring
Short StoryWel. Niet. Wel. Niet. Misschien? Ik weet het wel. Ik weet het niet. Ik weet het wel. Ik weet het niet. Ik weet het misschien? Zwart. Wit. Zwart. Wit. Grijs? Boven. Beneden. Boven. Beneden. Ertussen in? Of zijn er geen drie keuzes? Wat als je een ke...
