Doctor/ Rogers(Tamamlandı)

We have a problem, boss.

İyi okumalar😘

Elvin aldığı donutları yerken bir yandan da kahvesini içiyordu. Zift gibi bir kahve içerken tatlı yemeye bayılıyordu. Bir yandan da profesörün tüm tahlillerini, tomografilerini incelerken Jay-jay'e beyin tümörüyle ilgili makaleleri taratıyordu. Bu meseleyi kafasına takmıştı ve çözmeden de laboratuvardan çıkmayacaktı.

Avengers akşam yemeği için masaya oturduğunda Natasha kaşlarını çattı.
"Elvin nerede?" Bruce, Tony ve Steve aynı anda cevapladı.
"Depresyonda." Diğerleri kaşlarını çattı. Natasha en çok sinirlenen oldu.
"Ne demek depresyonda? Siz ne diye buradasınız?! Abisi, arkadaşı ve sevgilisi değil misiniz?! Niye onunla ilgilenmiyorsunuz?!"

Bruce onun elini tuttu.
"Hayatım sen Elvin depresyonunu bilmiyorsun. Kendini bir yığın tatlıyla laboratuvara kilitledi. Mümkün değil çıkmaz. Denedik, bir saat dil döktük."
"Ee?" Tony göz devirdi.
"Jay-jay ses yalıtımını devreye sokmuş. Duymadı bile söylediklerimizi." Natasha masada öne eğildi.
"Sen dahi değil misin Tony? Neden Jay-jay'i hackleyip devre dışı bırakmıyorsun?"

Tony, kendini beğenmiş bir sırıtma takındı.
"Ben dahiyim ama bugüne kadar Elvin Banner'ın gazabına fazlaca maruz kalmış bir dahiyim. Elvin, sinirlenince Hulk'tan beter oluyor. Gözü hiçbir şeyi görmüyor ve asla abisi gibi güneş batmak üzere gibi bir ninniyle sakinleşmiyor. Dolayısıyla bunu yapmam, dahiliğime hakaret olur." Herkes Elvin hakkında öğrendikleri yeni bilgilerle şaşırırken Bruce da Tony'yi onayladı.
"Tony haklı. Elvin hepimizi öldürür de farkına varmayız."

Natasha onlara göz devirip oturduğu yerden kalktı ve mutfaktan bir tepsi, tabak ve çatal-kaşık alıp geri döndü. Yemeklerden tabağa biraz aktarırken herkes onu izliyordu.
"Kabul etmeyecek Nat. Uğraşma." Natasha küçümser bakışlarını Tony'ye çevirdi.
"Göreceğiz." Kızıl ajan kendini beğenmiş bir sırıtmayla oradan ayrıldı ve laboratuvara ilerledi.

"Jay-jay, Elvin'e kapıyı açmasını söyle." Elvin iç çekti. Ses yalıtımı hala vardı ve yapay zeka cümleleri iletiyordu.
"Meşgul olduğumu söyle." Birkaç saniyenin ardından Jay-jay tekrar konuştu.
"Eğer 10 saniye içinde kapıyı açmazsanız bayan Romanoff kafanızı kopartacakmış." Elvin güldü. Ama şu an yalnız kalmaya ihtiyacı vardı.
"Olmaz Jay-jay."

"Bayan Romanoff, bay Rogers'ı Andre'ye karşı kışkırtmakla tehdit ediyor patron." Elvin göz devirdi.
"Steve'i baştan çıkarıp buna engel olabilirim." Birkaç saniye daha geçtiğinde kızıl ajan öldürücü darbesini vurmuştu.
"Eğer şimdi kapıyı açarsak bayan Romanoff gelecekte doğacak kızının adını Elvin koyacakmış patron." Elvin hemen elindeki donutları bıraktı.
"Siktir! Kapıyı aç Jay-Jay."

Natasha, yüzündeki zafer sırıtışıyla içeri girdi. Ancak laboratuvarın halini görmesiyle kaşlarını çattı.
"Savaş mı çıktı burada? Bu ne hal?!" Elvin ona omuz silkip karamelli dondurmasına uzanırken Natasha onun yanına ulaştı ve elindeki tepsisi masaya koyup Elvin'in dondurmayı tuttuğu eline vurdu. Onun elinden zorla dondurmayı aldı.
"Nat! Versene şunu!"

Natasha fiziksel olarak ondan daha güçlü olduğu için dondurmayı kolayca aldı.
"Bir de Steve'i baştan çıkarmaktan bahsediyorsun. Kilo alıp formunu kaybettiğinde ebemi bile baştan çıkaramazsın!"
"Steve beni bedenim için sevmiyor!"
"Evet ama sevgi tek başına yeterli değil bebeğim. Şimdi sana getirdiğim yemekleri yiyorsun. Bende tatlıları toparlayıp çıkıyorum."

"Hayır! Onlar benim!" Natasha kendini üç yaşındaki bir çocukla uğraşıyormuş gibi hissediyordu. Elvin'i bu kadar tahammülsüzleştiren şey kendi hayatı kadar önemli olmalıydı. Bu yüzden ve onu kız kardeşi ilan etmesinden dolayı çocuk gibi davranmasına katlanabilirdi. Elvin'in onda kredisi çoktu. Oldukça sakin bir sesle konuşmaya başladı.