10 Reasons Not To Die (ဘာသာပြန်) Zawgyi + Unicode ✔️

Day *1892*

(Zawgyi)

Day #1892

   *Unknown POV*

ကြၽန္မမ်က္စိေရွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းက အရမ္းပဲရင္သက္ရႈေမာဖို႔ ေကာင္းေနတယ္ ။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးခြၽန္ခြၽန္ကို စိမ္းစိုေနတဲ့ သစ္ပင္‌‌ေတြက ပတ္လည္ဝိုင္းေနတာ ။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္မွာေတာ့ ေက်ာက္ေဆာင္ အဖုအထစ္ႀကီးေတြ ဆင့္ဆင့္ဆင္းသြားၿပီး ေအာက္မွာ‌က‌ေတာ့ ကန္ေရျပင္က်ယ္ႀကီး ။

ဒီရႈခင္းက အရမ္းကို လွပပါတယ္ ။ ဘယ္သူမွလည္း ဒါကိုျငင္းၾကမွာမဟုတ္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူက ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ မဂၤလာလာေဆာင္မွာလဲ ?

ကြၽန္မ ဟိုဟိုဒီဒီလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခမ္းအနားကို ပန္းႏုေရာင္ရယ္ ၊ ခ်ယ္ရီႏွင္းဆီေတြနဲ႕ အလွဆင္ထားတာကို သတိထားမိတယ္ ။ ကြၽန္မက ေလးတန္းေျမာက္ခုံတန္းမွာထိုင္ေနတာ ။ အရမ္းလည္းေနာက္မေရာက္သလို အရမ္းလည္းေရွ႕မက်ဘဴးေပါ့ ။ ‌ဝတ္ထားတဲ့ ေဗဒါေရာင္dressကို လက္နဲ႕ထိုင္ျဖန႔္ေနလိုက္တယ္ ။ ကြၽန္မေဘးမွာထိုင္ေနတာက ကြၽန္မထက္ အသက္ထက္ဝက္ေလာက္ ငယ္တဲ့ ကေလးမေလး ။ သူမက ပန္းဆီေရာင္dressေလးဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ေတြကိုလည္း ေသေသသပ္သပ္ေလး ေခြလိပ္ထားတယ္ ။ ကေလးမေလးက တခ်ိန္လုံး ၿပဳံးရယ္ေနၿပီး ေခါင္း‌ေလးကလည္း ဟိုဟိုဒီဒီလည္လို႔ သတို႔သမီးကိုမ်ား ေတြ႕ေလမလားဆိုၿပီး ရွာေနေသးတယ္ ။

သတို႔သားနဲ႕ သတို႔သားအရံေတြက ေရွ႕ဆုံးမွာရွိတဲ့ stageစင္ေရွ႕မွာ ေနရာယူထားၾကတယ္ ။ အနက္ေရာင္ classic suitကို ဖဲျပားအနက္နဲ႕ က်က်နနဝတ္ထားတဲ့ သတို႔သားက ၾကည့္လို႔ခန႔္ညားေနတယ္ ။ ဆံပင္ကိုလည္း ေသေသသပ္သပ္ပုံသြင္းထားၿပီး ႐ႊင္႐ႊင္လန္းလန္းၿပဳံးေနတာကို ျမင္ရေပမယ့္လည္း သူစိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ျမင္ေနရတယ္။

" သတို႔သမီးေရာက္လာၿပီမို႔ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ႀကိဳဆိုေပးၾကပါဦး " ဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေျပာစကားအဆုံးမွာ ဧည့္သည္ေတြအကုန္ တၿပိဳင္နက္ဆိုသလို မတ္တပ္ထရပ္ၾကတယ္ ။ ကြၽန္မေဘးက ကေလးမေလးကေတာ့ တခစ္ခစ္ရယ္ၿပီး ဇတ္ခနဲထခုန္လို႔ ေဘးနားက မာသာတစ္ေယာက္က မနည္းၿငိမ္ေအာင္ ေခ်ာ့ေျပာေနရတယ္ ။