BATAKLIK

7.Bölüm

Bir bataklığa batıyorduk ama biz bunu göremiyoruz...

Sabah uyandım ve ellerimi başımın arkasına aldım. Boş boş tavana bakarken aklıma dün Aras'ın dedikleri geldi. Acaba gerçekten pişman mıydı?...

Off ne diyorum ya, yaptıklarından sonra bir zahmet dilesin özrünü.

Saçma düşünceleri bırakıp ayağa kalktım. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra dolabıma yöneldim. Giyeceğim kıyafetlerimi seçmeye başladım. Siyah boğazlı kazak, siyah jean ve şişme montumu çıkarıp giydim. Saçımı da omuzlarımdan aşağıya bıraktım.

Aşağıya inip annem ve abime günaydın dedikten sonra kapıya yöneldim.

"Kızım kahvaltı yapmayacak mısın?" Dedi annem.

"Yok anne ben okulda yerim. Görüşürüz." Dedim ve postal botumu da giyip çıktım.

Erken çıktığım için Mert'gil daha gelmemişti. Bende onları beklemeyip kulaklığımı takıp yürümeye başladım.
Rastgele bir şarkıya basıp başlamasını bekledim. Beni kendinden kurtar... şarkısı çalmaya başlamıştı.

Şarkıya o kadar çok dalmışım ki, arkamdan gelen korna sesiyle irkilmiştim. Araba yanıma yaklaşıp durdu. Camı açınca bizimkileri gördüm.

"Oo Dora Hanım atlayın gideceğiniz yere kadar bırakalım." Dedi Koray sırıtarak.

"Peki beyefendi." Deyip arabaya bindim.

Almira bana bakıp "kızım bizi niye beklemiyosun kapıda 2 saat seni bekledik. Hayır arıyoruz ulaşamıyoruz da." Dedi.

"Biraz erken çıktım telefonumda uçak modundaydı." Dedim.

"Tamam kız belliki yalnız kalmak istemiş biraz." Dedi Mert ela gözleriyle bana bakarak.

"Evet" dedim bende gülümseyerek.

"Neyse tamam bi dahakine birlikte yürüyelim."Dedi Almira gülerek.

Bende onaylar şekilde kafamı salladım.

Yaklaşık 10 dakika sonra okula gelmiştik. Arabadan inip okulun büyük giriş kapısından geçtik. Merdivenlerden çıkıp sınıfa varmıştık. Yerimize oturup hocayı beklemeye başladık. Kimya hocası gelince sınıf sessizleşmişti. Konuyu anlatmaya başlayınca herkes pür dikkat hocayı dinleme başladı.

Zilin sesiyle ayaklandık. Aşağıya inip uygun bir yere oturduk. Tam karşımızda da Aras'ın arkadaşı Ata oturmuştu. Ata bu tarafa bakıp bakıp gülümsüyordu. Gözlerini takip edip baktığı yere baktım ve solumda oturan Almira'yı gördüm, hafif sırıtıp Almira'ya "Hayırdır nereye bakıyorsun?" Dedim.

"Nereye bakıcam şu Ata'ya... gülüp duruyo hayır bişey var sanki." Dedi Almira sinirle.

"Vardır belki." Dedim imali bir ses tonuyla.

"Dora ne demeye calışıyosun." Dedi ters ters bakarak.

"Hiiç." Dedim gülerek. Almira gözlerini devirdi.

Mert ve Koray'ın da bize baktığını gördüm.

"Neye gülüyorsunuz" Dedi Koray.

"Hiç...hiç bişeye." Dedi Almira.

"Ben anladım ama neyse." Dedi Mert.

"Ya banada söylesenize." Dedi Koray.

"Şimdi kardeşim tam karşına bak." Dedi Mert Koray'ın omuzuna elini atarak.

Koray, Ata'yı görünce bize soran gözlerle baktı. "E nolmuş?"

"Oğlum saf mısın saflığa mı yatıyosun?" Dedi Mert.