Ruhum karanlığın esiri oldu. Yine kendi ellerimle kendimi ateşe attım. Son kez baktım gözlerinin içine sanki, son kez gördüm onu ve içindekini...
Pazar günüm ilk defa çok sakin geçmişti. Dün biraz geç uyuduğum için bugün hiç kalkasım gelmedi, ama okula geç kalmamak için hemen yatağımdan kalktım ve banyoya ilerledim. Günlük rutin işlerimi halledip banyodan çıktım ve gardırobumun karşısına geçip, bugünkü giyeceğim kıyafetlerimi çıkardım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Dora'nın giydiği kıyafet)
Üzerimi giyindikten sonra saçlarımı tarayıp düzleştirdim. Hafif bir makyaj yapıp bir iki fıs parfüm sıktıktan sonra aşağıya indim.
"Günaydın anne." Deyip annemin yanağına öpücük kondurdum.
Sonra abimin yanına gidip "günaydın abi" Deyip saçlarını karıştırdım. Ve masaya oturdum.
Onlarda bana günaydın dedikten sonra kahvaltımı yapmaya başladım.
"Dora senin yanağına ne oldu?" Dedi abim.
"Dün gece su içmek için kalktım, uyku sersemliğiyle bardağı yere düşürdüm cam kırıklarından birisi de yanağıma geldi." Dedim.
Abim bana inanmayan gözlerle bakıp "tamam" dedi.
Kahvaltımı bitirince ceketimi alıp siyah postal botumu giydim.
"Ben çıkıyorum." Dedim abimle anneme.
"Güle güle kızım." Dedi annem
"Güle güle Dora." Dedi abim.
Onlara gülümseyip aşağıya indim.
Her zamanki gibi bizimkileri beni beklerken gördüm. Arabaya binip hepsine günaydın dedim. Onlarda bana günaydın dedikten sonra yola çıktık.
"Kızım o gece neler oldu ya? Ben hiç birşey hatırlamıyorum. Hem senin yanağın da niye bant var?" Dedi Almira.
O gece aklıma geldi ve Almira'ya ters ters bakıp o geceki olanları anlattım.
"Ne diyosun? Kimdi o çocuk?!" Dedi Almira bana hem sinirli hem endişeli bakışlarıyla.
"Bilmiyorum."Dedim.
Almira bana mahcup bi şekilde bakıp cevap verdi "Dora özür dilerim, bara gitmek için zorlamamalıydım." Dedi.
"Özür dilemene gerek yok bilemezdin böyle birşey olacağını." Dedim gülümseyerek.
Sonra Almira bana sıkıca sarıldı.
Okula geldiğimizde arabadan hepimiz sırayla indik. Mert yanıma yaklaşıp yanağımda bant olan yere dokunup "acıyor mu?" Diye sordu.
İlk başta bu yaptığı harekete biraz şaşırdım. Daha sonra hemen kendimi toparlayıp cevap verdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BATAKLIK
Novela JuvenilHepsi babam yüzünden miydi? Bizi bu "BATAKLIK" a atan babam mıydı?
